Te veel voor te weinig

De overgrote meerderheid van de kinderen en jongeren 
die last hebben van psychische aandoeningen 
wordt nooit gediagnosticeerd of behandeld (*)

Ouders waren verraast toen zij de hoogte van de rekening zagen, die een van de grootste GGZ- organisaties bij hun zorgverzekeraar had ingediend. De contacten hadden circa vijf maanden geduurd waarin het kind onderzocht werd (zonder opname). Dat hield onder andere anamnese, vragenlijsten, gesprek met kind en school, adviezen aan school, observatie in de klas, telefonische contacten, onderzoeksverslag (brief van 3 kantjes) en afsluitbrief in. In het onderzoek werd geconcludeerd, dat het kind mogelijk last heeft van ADHD. Het advies is een gesprek met de psychiater om eventueel met medicatie te beginnen. Totale tijdsinzet waarschijnlijk niet veel meer dan 15 uur, volgens ouders.

Ouders vonden het toen vreemd, dat de conclusie slechts een vermoeden was en dat naar aanleiding daarvan medicatie voorgesteld werd. School had niet veel aan de tips gehad en ouders wisten dus niet meer wat te doen. Zij zochten hulp, praatten met vrienden en kennissen en vonden uiteindelijk wat zij zochten.

Zij waren in het begin wat voorzichtig en terughoudend, maar zaten duidelijk met een probleem. Zij wilden het onderzoeksverslag, of zoals zij het noemden de brief, van de vorige zeer grote GGZ-organisatie niet beschikbaar stellen. Zij wilden per se het voorgestelde diagnostisch onderzoek “zonder beïnvloeding van het vorige onderzoek” laten doen.

Uit het diagnostisch onderzoek (rapportage van 13+6 bladzijden, inclusief bijlagen) werd geconcludeerd ADHD en ODD, dat laatste het meest lastig en belemmerend, zowel thuis als op school. De specificaties zijn ‘matig’ en ‘ernstig’(mogelijkheden: licht, matig en ernstig).

Ouders zijn uitgebreid en goed voorgelicht, er werd een behandelplan met hen besproken en er zijn meer dan 20 sessies met ouders, kind en school uitgevoerd. Dat werd gedaan door een gezondheidspsycholoog, tevens kinder- en jeugd psycholoog.

Er is voornamelijk met ouders gewerkt en zij hebben nu een goed inzicht in de problematiek; stress gerelateerde ontwikkelingsstoornissen, die qua behandeling zeer arbeidsintensief en langdurig zijn, in het bijzonder voor ouders. Zij hebben veel kennis en vaardigheden opgedaan in individuele gesprekken en door het lezen van aangeboden documenten. Zes maanden later waren zij redelijk in staat om bijna zelfstandig de behandeling voort te zetten. Met de leerkracht wordt om de zes weken gesproken op school en er wordt ook in de klas en op het schoolplein geobserveerd. De hiervoor gemaakte kosten zijn lager uitgevallen, dan de eerder door de zeer grote organisatie ingediende nota van 4000 euro.

Reactie van ouders

“Wat mij betreft geheel anoniem geschreven inderdaad. Wellicht nog een idee om te vermelden dat er met mijn zoontje nooit is gesproken. Ze kennen hem niet eens. Alleen dus een paar uur geobserveerd op school. Bovendien is niet doorgevraagd naar de thuissituatie en levensloop van mijn zoontje. Ja, ze wisten dat hij een zus had, een moeder en een vader, meer niet. 

Hiernaast is meteen uitgegaan van tweede lijns hulp. Diagnose moest op papier vanwege de vergoeding van de zorgverzekeraar. 

Kwalijk inderdaad om zonder goed onderzoek te doen medicatie voor te schrijven. En mij ervan proberen te overtuigen dat dat een goede keuze zou zijn.”

(*) “More than half of adolescents with psychiatric disorders receive no treatment of any sort, says a new study by E. Jane Costello, a Duke University professor of psychology and epidemiology and associate director of the Duke Center for Child and Family Policy. When treatment does occur, the providers are rarely mental health specialists, says the study, which was based on a survey of more than 10,000 American teenagers.” Science News. Nov. 18, 2013-11-27

(Psychological disorders are also known as mental disorders or psychiatric conditions.)