Ik zit op
een ghettoschool. Ik was niet goed
genoeg op mijn vorige school, kreeg ook geen kans.
Toen zij
zich ging inschrijven op haar nieuwe school moest zij huilen.
Als je
hier iets zegt, gaan de docenten je als een debiel behandelen, ook tegen je
schreeuwen. Zij doen grof, heel grof
tegen leerlingen. Niet alle docenten, maar de meeste wel. Je kunt geen
mening geven. Zij beledigen de kinderen. De docenten spreken de kinderen op een
onaardige manier aan. Zonder enige aanleiding daartoe, wordt tegen je gezegd:
“Je hebt zeker de nodige spullen niet bij je.” Overal lopen rokende leraren
rond.
De meeste
kinderen zijn aardig, maar reageren tegen de docenten heel brutaal en
agressief. Er zijn veel incidenten,
waardoor vaak de hele groep moet nablijven. Dat is niet leuk. Het is een totaal
ander milieu dan op mijn vorige school.
Er wordt
veel geschreeuwd, gescholden en gevochten. Het is onveilig.
Zelfs de pauze is onaangenaam.
Hier moeten de leerlingen in de pauze naar buiten, zelfs als het sneeuwt en de
toiletten worden op slot gedaan. Wanneer kinderen echt naar het toilet moeten,
moeten zij dat vragen en uitleggen.
Alle
leerlingen klagen over de school. Kinderen zijn het zat.
De meisjes. De jongens vinden het ook niet leuk, maar blijven met hun vrienden.
Er zijn ook kinderen die het niet erg vinden. Van anderen hebben hun
ouders geen belangstelling voor wat er op school gebeurt. Ik wil weg van hier,
liever gisteren. Door de school ben ik onrustig geworden, snel geïrriteerd, heb
veel last van buikpijn. Ik vind mezelf dom.
Zij was een heel levendig kind. Nu is
zij erg teruggetrokken en maakt geen contact met andere kinderen.
