Suïcidale adolescent

De confrontatie met een suïcidale adolescent is pijnlijk en ontwapenend.

Voor ouders is het zeker niet minder pijnlijk en kwetsend. Soms zien zij wat gaande is, vaak stellen zij het echter steeds uit om iets te ondernemen en leven vervolgens permanent in angst. Niet zelden zien zij het niet. Verbazingwekkend, ook niet als hun adolescente dochter zichzelf al jaren kraswonden toebrengt. De afstand is te groot geworden, de binding is verwaarloosd, zij leven naast elkaar.

Het duurt vaak enkele maanden om het herstelproces op gang te brengen, tijd die trouwens heel goed gebruikt kan worden om zelf te werken aan een vertrouwensrelatie met de adolescent.

Wij praten over vriendschap, wat haar bezig houdt, over school en als het dan uiteindelijk toegegeven wordt, moeten wij snel accepteren, dat het risico van onherstelbare daden niet acceptabel is. Wij spreken met elkaar af, dat dit niet mag gebeuren.

Gaandeweg vertelt zij over haar vriend, zijn somberheid en zijn ouders.

De psycholoog schrikt van wat hij hoort. Dit is al jaren aan de gang, de binding met de ouders is ver te zoeken, er is veel woede, teleurstelling en wanhoop. Er is veel te veel pijn. Het lijkt bijna onherstelbaar. En toch praat zij daarover, voor de eerste keer, en dan komen ook de tranen. En dat is goed. Er wordt verder over spijbelen en school gesproken. Daar moeten wij ook aan werken.

Aan de ouders wordt in een zeer vroeg stadium verteld: Ik heb uw hulp heel hard nodig om uw dochter te helpen. Zonder uw hulp kan ik het niet. Ik vertel ook: “Depressief word je niet in je eentje. Beter worden ook niet.”

9830 Views

Heel boos op school

Ouders van 6- of 7-jarige kinderen vragen regelmatig, in paniek, om hulp.

De laatste tijd  wordt hun kind op school heel boos en verbaal en/of fysiek agressief. Het onderwijsleerproces, de andere kinderen en de leerkracht worden daadwerkelijk bedreigd of voelen zich bedreigd. Stopt dit probleem niet, dan zal het kind verwijderd worden en geplaatst op een REC-4 school (speciaal onderwijs).

Kindvriendelijke scholen en leerkrachten geven vaak niet meer dan 4 tot 6 weken de tijd om de emotionele uitbarstingen  te laten stoppen.  Dat kan lukken, mits leerkrachten en in het bijzonder ouders, zeer actief  meehelpen en er een psycholoog beschikbaar is, die de vereiste kwaliteit en ervaring heeft.

Hier gaat om een vorm van eerste hulp bij crisissituaties. Deze intensieve hulp dient nauw aan te sluiten bij het kind, zijn ouders en de leerkracht. Dat leidt vaak tot meerdere interventies in een week, het ter plaatse toetsen en evaluaren van wat wel en niet werkt en het ontwikkelen van aangepast hulpmateriaal. De ouders zijn de belangrijkste personen (co-therapeuten) in dit proces en hebben ook de meeste hulp nodig.  Zij hebben als opdracht het ontstressen van het kind en hem omringen met onvoorwaardelijke, helende liefde. Voor het kind wordt ondersteunend visueel materiaal ontwikkeld, aansluitend aan de situatie waarin de probleem zich voordoet en dat de werkende gedachten en emoties stimuleert, die in kaart gebracht  werden bij de eerste contacten met het kind, zijn ouders en de leerkracht. 

9746 Views