dinsdag 20 november 2018

ODD. Bezorgde ouders


ODD. Bezorgde ouders


Goedemorgen meneer …

Heel erg bedankt.

B. laten accepteren om iets te moeten doen wat zijn ouders vragen, vindt hij vaak nog lastig. En vriendelijk reageren zonder boosheid of stem verheffing gaat ook veel beter. Vooral dat ....ja maar.....

Ik zal hem de twee documenten die u heeft meegestuurd zeker laten lezen. 

Dank u wel daarvoor. 

Op dit moment wordt B. elke donderdag, nu al twee keer, uit de klas gehaald voor een coachingsgesprek met de kind-ouderadviseur. Ze praat ongeveer 3 kwartier met hem over hoe het gaat, waar hij tegen aanloopt, wat hij moeilijk vindt en anders zou kunnen aanpakken.

… hebben wij als ouders samen met B. een intakegesprek bij … om te kijken of en hoe zij hem verder kunnen helpen. Mijn voorkeur gaat uit naar …

Met vriendelijke groet,

+++++++++++++++++++++++++++


Geachte mevrouw, geachte ouders,

Mijn dank voor uw e-mail.

Ik vrees het ergste voor uw kind als ik lees dat een “kind-ouderadviseur” is betrokken, een functionaris van de gemeente, die zich bezig houdt met de gezondheid van kinderen en adolescenten, zonder daar geschikt voor te zijn en dat moet doen vanuit de belangen, de richtlijnen en het beleid van zijn werkgever. De gemeente stuurt en organiseert de gezondheidzorg van uw kind (valt onder uw verantwoordelijkheid) en een soort reclasseringsambtenaar voert gesprekken en houdt een dossier over uw kind bij. Wat met die informatie wordt gedaan, kunt u niet controleren. Het kan tegen u en uw kind gebruikt worden, bijvoorbeeld bij meningsverschillen.

De informatie die ik las op de website van de hulpverleners waarop u een beroep hebt gedaan, leert mij, dat zij de traditionele jeugdzorgers of psychologen zijn, die zich richten op het kind.
De meeste gezondheidszorgers decontextualiseren de (gezondheids)problemen van het kind om zo geen problemen te krijgen met de school, andere instellingen, de overheid, maar ook met de ouders.
Zij gaan te werk vanuit onjuiste uitgangspunten (hoe de omgeving met het kind omgaat, is juist van doorslaggevende invloed op zijn gezondheid en herstel) en niet effectieve behandelmethoden. Het resulteert in de aanpak: Lukt de behandeling niet, dan is het de schuld van de patiënt zelf (het kind en zijn ouders). Hierdoor vrees ik voor de effectiviteit van de hulp en behandeling, en dus ook voor de ontwikkelingen op school.

Daar uw kind mogelijk niet toegelaten wordt op een goede school wegens zijn gezondheidsproblemen, aangezien te verwachten is dat zijn basisschool en de kind-ouderadviseur de VO-school hierover zullen informeren, wordt u gedwongen hem te plaatsen op een minder goede school.

Wanneer daar zich “gedragsproblemen” voordoen, zal de school uiteindelijk beslissen het kind naar een andere, eventueel “speciale” school te sturen. Dat zijn vaak scholen van twijfelachtige kwaliteit, die geen goede toekomst bieden aan het kind. Door deze teleurstelling is te verwachten, dat uw kind nog bozer en opstandiger wordt en zijn prestaties steeds lager zullen worden. Helaas werken de publieke voorzieningen, zoals de meeste scholen, voor de regering en de overheid en die hebben andere belangen en prioriteiten, dan de ouders.

Een alternatief kan zijn dat u uw kind zo snel mogelijk probeert te plaatsen op een privéschool. Deze scholen zijn meer geneigd kinderen binnen te houden, omdat ouders daarvoor betalen.
Mijn advies aan u is, dat u zich grondig verdiept in wat u zelf kunt doen met en voor uw kind om zijn gezondheidsproblemen (ODD) te verlichten en zelf specialisten zoekt die u kunt vertrouwen en het initiatief bij uzelf houdt.  
Wat de behandeling betreft, raad ik u aan de documenten die u toen van mij heeft gekregen goed door te nemen.
Kort gezegd, wat uw kind nodig heeft is dat zijn ouders:

1.een team vormen en elkaar actief steunen.
2.duidelijk aangeven wat zij van hem verwachten en waarom veranderingen in zijn denken en doen nodig zijn. Hij doet en zegt heel onverstandige dingen, ook al is hij een verstandig kind. Het overkomt hem en hij begrijpt (accepteert) dat helemaal niet. Het is dan zeer belangrijk dat hij leert om op een verstandige manier sturing aan zichzelf te geven. Als het niet goed gaat, maken zijn ouders hem hierop attent en helpen hem anders te doen.
3.streng en coherent zijn in hun eisen en sturing.
4.te werk gaan met veel geduld, vriendelijkheid, liefde en wijsheid. Ouders werken naar geleidelijke verbeteringen in een goede, liefdevolle verstandhouding.
5.in hun eigen gedrag, altijd laten zien wat zij van hem verwachten.
6.permanent met het hem bezig zijn en altijd beschikbaar.
7.hem inzicht geven in situaties en wijsheid bij brengen. Bijvoorbeeld: Anderen kunnen heel boos reageren op onverstandige dingen, die hij doet of zegt. Ga er niet op in. Zij weten niet dat je er zelf last van hebt.
8.heel lang vol houden (jaren). Vang zo goed mogelijk de onvriendelijkheid, de uitbarstingen en de agressiviteit op.

U kunt dat. Daar twijfel ik niet aan. Lukt dat u thuis, dan zal het buiten met uw kind snel beter gaan, ook in de toekomst.

30.847 Views


dinsdag 13 november 2018

Dienen en beschermen

De overheid en de regering bestaan alleen om de samenleving en iedere burger afzonderlijk te dienen. Daarnaast om iedere burger afzonderlijk en alle burgers samen te beschermen en te verdedigen. Dienen en beschermen, in overeenstemming met de wensen van de burger, is waarvoor de overheid en de regering bestaan. Het mag dus niet gebeuren dat zij doen wat zij willen zonder de goedkeuring van de burgers of de burger negeren, schade toebrengen of geweld aandoen. Gebeurt dat wel, dan ontstaan veel spanningen in de samenleving en wordt het bestaansrecht van overheid en regering, welke dan ook, fundamenteel ondergraven.
Op veel beleidsterreinen, zoals gezondheid en onderwijs, democratie en rechtvaardigheid is duidelijk dat de regering en de overheid hun opdracht, dienen en beschermen, uit het oog zijn verloren. Er zijn ernstige tekorten op het gebied van verantwoorde en effectieve mentale gezondheidszorg voor iedereen, goed en gezond onderwijs voor allen, gelijke kansen voor iedere burger om het beleid te beïnvloeden en dezelfde mogelijkheden hebben om vrij een eigen leven op te bouwen. Ons eigen geheugen en het collectief geheugen (de geschiedenis) leren ons dat dat absoluut niet nieuw is.
Wanneer de burgers niet correct en niet goedwillend behandeld worden en als dat zich al lang en herhaaldelijk voordoet, is het risico groot dat veel burgers, hun gezin en hun kinderen benadeeld, beschadigd worden en daar ziek van worden. Letterlijk en figuurlijk. Het is dan ook te verwachten dat de burgers er genoeg van krijgen en steeds luider kenbaar zullen maken, dat de democratie en de macht van de burger, van alle burgers, versterkt moet worden, door de burgers zelf. Dat is dan wat leven en overleven zinvol maakt en ons en onze kinderen, minder ziek.

30.795 Views

vrijdag 2 november 2018

Druk zijn en eenzaam



Wij hebben geen tijd, weinig geld en maken ons veel zorgen. Wij zijn vaak moe en voelen ons alleen. Wij maken geen tijd voor onze gedachten en gevoelens, maar wij betwijfelen ook sterk of wij er wel uit zouden komen.
Al zijn wij het niet eens met wat ons wordt aangedaan, met waarmee wij geconfronteerd worden, wij ondernemen niets. Wij weten ook niet wat wij zouden kunnen doen en hebben sterk het gevoel dat het snel eng en gevaarlijk zou kunnen worden, zouden wij iets ondernemen. 
Wij ondernemen dus niets.
Wij hebben niets in te brengen op onze school of universiteit, ook absoluut niets in te brengen op ons werk, in onze buurt, op de school van de kinderen, bij de gemeente, de overheid, de regering, etc. Alles is voorgekookt, alles is “fake” en je moet niet opvallen als jij en je kinderen willen overleven met niet al te veel pijn.
Veel moeten werken, ons eenzaam en onveilig voelen, wordt uiteindelijk ondragelijk, ook omdat wij onze kinderen niet kunnen beschermen. Misschien moeten wij toch met elkaar gaan praten, zonder iemand uit te sluiten, en samen betere alternatieven creëren.



30.753 Views