Luisteren naar kinderen

Een paar dagen geleden ben ik geweest op een basisschool in Centrum voor een sociaal-emotioneel onderzoek van een kind. Ik observeer het kind op het schoolplein en ik praat even met de enige de leerkracht. Ik vraag hoe het gaat.

Nu veel beter, maar vorig jaar was heel zwaar. Zij had een groep waarin, naar haar zeggen, de helft van de kinderen ernstige problemen had. Gedragsproblemen, leerproblemen en een combinatie daarvan. Sommigen waren heel onrustig en uitdagend. Nu heeft de groep twee leerkrachten in de klas, maar hiervoor is steeds minder geld. Volgend jaar al niet meer.

Ik vraag haar of de kinderen onderzocht en gediagnosticeerd zijn en of behandeld worden. “Nee, dat gebeurt niet.”