(1 van 3)
"Ik ben officieel in Nederland sinds 2003, in
werkelijkheid sinds 1999, dus 17 jaar in Nederland. Ik heb twee kinderen. Een dochter
van 24 en een jongen 15 jaar. De jongen werd geboren in Nederland, in een asielzoekerscentrum.
De jongen is moeilijk lerend, leert langzaam. Ik vermoed dat het komt door
stress. Zijn vader liet me alleen toen ik een maand zwanger was. Ik was erg
depressief en verdrietig, verlaten in het asielzoekerscentrum. Ik dronk en
rookte veel. De moeilijkheden die hij heeft, komen door te veel alcohol en
tabak, die ik toen gebruikte.
Op de basisschool werkte hij heel langzaam. Hij kon nog
niet Nederlands goed spreken.
Hij vond het erg moeilijk om te leren. Hij kon
zich niet concentreren en had moeite om zijn werk af te krijgen. Soms staat hij
op en verlaat de klas. Hij is erg nerveus. Hij werd boos op de leerkracht als hij
straf krijgt, zoals nablijven. Als hij een slecht cijfer krijgt deed hij dan
niets meer.
Op school werd hij boos als er iets gebeurt waar hij het
niet mee eens is. Ook als hij iets wil en niet krijgt.
Zij hebben hem toen onderzocht met de hulp van een
vertaler. Hij werd geplaatst op een school voor speciaal onderwijs. Ik vond dat
niet goed en protesteerde daartegen. Ik werd bedreigd met jeugdzorg. ´Met uw
verzet bedreigt u het welzijn van uw kind´, vertelde de medewerker van de
Sociale Dienst, die mij onder druk zette om ermee in te stemmen mijn zoon naar
die school voor speciaal onderwijs te laten gaan. Ik werd gedwongen dat te
accepteren.
Bij de gemeente vroeg ik om een cursus te mogen volgen. ´Nee´, ik mocht alleen schoonmaken en vrijwilligerswerk doen. Ik wilde een cursus volgen. Ik heb nooit die kans gehad. Ik kreeg een uitkering en moest vrijwilligerswerk doen."
