Het meisje dat een uitdaging wil
Een
blond meisje van 16 heeft veel last van een angststoornis. Dat is soms beangstigd en erg lastig in het
dagelijks leven. Zij heeft moeder verteld, dat zij er nu van af wil. Het heeft
haar veel wilskracht gekost om er
over te vertellen. Zij is zich bewust van wat er met haar gebeurt en van hoe
zij er mee omgaat. Na vier of vijf sessies (diagnostiek en behandeling) blijkt,
dat haar gedachten helder zijn, dat zij heel duidelijk formuleert en dat haar
verhaal een sterke samenhang heeft. Haar cognitieve constructies zijn perfect.
Zij
werkt goed mee aan de behandeling, begrijpt
wat aangeboden wordt en gaat oefenen. Zij volgt praktijkonderwijs!
Het
is leuk op school, vindt zij, maar
het is heel saai en simpel, vertelt
zij ook. Vorig jaar waren zij bezig met het herhalen van rekenen van groep 6
van de basisschool. Alleen herhaling van de basisschool, zoals de tafels. En veel
stages, bij oudere mensen bijvoorbeeld. Het
is zorg. Oudere mensen vind ik niet erg, maar het is niet mijn ding. Ik wil
een uitdaging. Ik begrijp niet waarom zij mij naar het praktijkonderwijs hebben
gestuurd.
Wat
doe je daar dan?
Ja, de directrice, … Ik weet niet of ik het van
mijn moeder mag vertellen. Mag ik mijn moeder ophalen? Mag ik vertellen over de directrice van de basisschool, mama?
Alles
wat jij en je moeder hier vertellen, is strikt vertrouwelijk, ik zal en mag niet
met iemand over jou praten.
Ja,
je mag het vertellen, hij is te vertrouwen.
Zou
het iets uitmaken als wij een intelligentieonderzoek doen en met het meisje en
haar moeder naar school stappen, met een gemiddelde score?
Het
kan ook verkeerd uitpakken met een intelligentie onderzoek. En een meisje dat cognitief op het gemiddeld niveau functioneert, maar slecht basisonderwijs heeft
gehad en al drie jaar op het praktijkonderwijs zit, loopt veel risico om laag te scoren op de intelligentietest.
Hoe kan zij zich meten met iemand met goed basisonderwijs achter de rug en 3
jaar vwo?
Andere
“deskundigen” zouden zeggen, dat het
aan het meisje ligt als de score laag is. Niet aan het onderwijs, dat zij heeft
genoten en ook niet aan het sociaal (cultureel/economische) milieu waarin zij opgroeit.
Maar dat is (weer) een ander (griezel)verhaal,
waarvan het meisje en haar moeder geen vermoeden
hebben.
