Naar aanleindg van de voorlichtingsbijeenkomst van de gemeente
Amsterdam op 10 december 2014, waar mevrouw Simone
Kukenheim (*), wethouder Onderwijs, Jeugd, Diversiteit en Stadsdeel
Oost een toespraak heeft gehouden,
heb ik vijf vragen schriftelijk
ingediend.
De
vragen luiden:
1.
De gemeenschappen zijn zeer ontevreden over de Jeugdzorg, de GGZ
en het onderwijs, die volledig geïsoleerd staan van de gemeenschappen en geen
kwaliteit kunnen bieden.
Er zijn permanent klachten van onderdrukte burgers over die
instellingen. Er zijn permanent klachten van onderdrukte moeders, die zien hoe
hun kinderen institutioneel getraumatiseerd, verwaarloosd en mishandeld worden.
Dat zijn geen incidenten, meer een modus vivendi. Klagen hierover heeft geen
zin. Deze particuliere, marktgerichte organisaties zijn almachtig.
Vraag 1: Bent u van plan een onafhankelijke
onderzoekscommissie van ouders in te stellen, die bij hun gemeenschappen
inventariseren welke schade zij lijden door dergelijke organisaties?
2.
Al meer dan 30 jaar gebeurt er niets anders in het Amsterdamse
onderwijs dan privatisering, verfijnen van selectie en bureaucratisering.
Onderwijsinnovatie en integratie van de school in de gemeenschap is geheel
verdwenen.
Vraag 2: Bent u van plan de
school en het onderwijs weer open te stellen voor de gemeenschap van
burgers?
3.
Het is opzettelijke manipulatie, bedoeld om de burgers te
misleiden, wanneer beweerd wordt dat: “Ongeveer 5% van de
jongeren in Nederland een ernstige psychische stoornis heeft.”
Wat een wetenschappelijk feit is, is dat circa 25 % van de
kinderen en adolescenten lijden aan een of meer te diagnosticeren psychische
stoornissen. Dat wil zeggen: het kind lijdt aan een ernstige
gezondheidsaandoening. Dat de overgrote meerderheid van deze kinderen nooit
gediagnosticeerd of behandeld wordt, is ook een wetenschappelijk feit.
Dat in de diagnostische praktijk de diagnose van een psychische
stoornis gespecificeerd kan worden in licht, matig en ernstig, doet hier niet
ter zake. In alle drie gevallen gaat het om een psychische stoornis, een
ernstige gezondheidsaandoening, die wanneer deze niet behandeld wordt, kan
leiden tot ernstige belemmeringen, beperkingen en schade, levenslang.
Wanneer circa 25% van de schoolgaande kinderen hoofdluis of griep
zou hebben, zou u hoogwaarschijnlijk komen met een crisisplan. Terecht!
Als het gaat om psychische stoornissen, oftewel ernstige
gezondheidsaandoeningen, komt u met een plan om de kwaliteit van wat al slecht
was nog slechter te maken en de toegang verder te belemmeren. I’is a profound mystery!
Vraag 3a: Heeft u een plan om de huidige gezondheidscrisis van de
Amsterdamse kinderen op te lossen?
Vraag 3b: Handhaaft u het plan om
de jeugd psychische gezondheidszorg verder te bureaucratiseren, te
verslechteren en de toegang nog meer te beperken?
4.
De meerderheid van de Amsterdamse kinderen kent hun stad niet. Hun
blikveld gaat niet veel verder dan hun appartement, schooltje, voetbalveld en
de winkel ernaast.
Child Support wil graag kinderen en hun ouders ontvangen in een
grachtenpand aan de grachtengordel en laten zien dat Amsterdam veel heeft, dat
positief en inspirerend werkt. Geen depressieve ruimtes graag. Is dat een
zonde?
Vraag 4: Gaat u zich werkelijk ook
bemoeien met waar wij onze patiënten ontvangen, aan de grachtengordel of
naast de markt?
5.
Psychische gezondheidszorg, in het bijzonder de
geïndustrialiseerde zorg, is slecht voor de gemeenschappen en de burgers. U
kiest ervoor deze in stand te houden en te versterken ten koste van de vrijheid
van de burgers en de gezondheid van hun kinderen. Child Support kiest voor
barmhartigheid en kwaliteit.
Vraag 5: Bent u van plan barmhartigheid
en kwaliteit in de psychische gezondheidszorg actief te promoten?
5655 Views
