Interne notitie ter ondersteuning van een
behandelplan voor een 19 jarige vrouw.
Mevrouw is opgegroeid in een gezin van
economische migranten uit Noord Afrika met een zeer lage sociaal economisch status, in een verpauperde buurt. Ouders, in het bijzonder vader, hebben een zeer traditionele en behoudende opvoeding
gegeven, waarin de rol van de vrouw is in dienst te staan van de man, het huishouden
te doen en kinderen te baren. Vrouw kreeg de kennis en vaardigheden niet
aangeboden die zij nodig heeft om zelfstandig in de samenleving te leven.
Mevrouw heeft haar basisonderwijs gevolg op
een buurtschool met uitsluitend kinderen
uit migranten gezinnen met een zeer laag sociaal en cultureel niveau.
Het
onderwijs en het leven op school is aan de kinderen aangepast.
Het is niet bekend waarom mevrouw ‘verwezen’
werd naar het praktijkonderwijs, de
laagste vorm van voortgezet onderwijs. Vervolgens volgde zij niveau 1 van de kappersopleiding aan het ROC. Ook dat
is bijzonder laag.
Als volwassen vrouw van 19 jaar (hoogstwaarschijnlijk
eerder) komt zij in opstand tegen de
opvattingen en de starre houding van haar ouders, in het bijzonder haar vader.
Zij zet door en moet uiteindelijk het gezinshuis verlaten, wat zij ook doet.
Het is niet
aangetoond dat bij mevrouw sprake is van “deficiënties in het adaptatie
functioneren die ertoe leiden dat betrokkene niet kan voldoen aan de
ontwikkelings- en sociaal-culturele standaarden van persoonlijke
onafhankelijkheid en sociale verantwoordelijkheid” (DSM-5).
De classificatie,
diagnose “verstandelijke beperking (verstandelijke- ontwikkelingsstoornis)” kan
dus niet gesteld worden.
Mevrouw heeft de kans niet gehad, noch op school noch bij haar ouders,
om zich te ontwikkelen en zelfstandig te functioneren in de samenleving. Deze mogelijkheden zijn haar ontnomen.
De scores op de intelligentietest, waar het
gaat om kennis en vaardigheden, geeft niets anders aan dan wat haar aangeboden
is: onderwijs in een woonbuurt van zeer lage kwaliteit en een gezinsomgeving
die nog veel minder te bieden had.
