Agressie tegen jonge kinderen en traumabeleving 12

THEMA CONCLUSIES

Bij conflicten tussen ouders (meestal alleenstaande moeders) en jeugdzorg, gaat het nooit om feitelijk bewezen mishandeling of verwaarlozing van een kind, maar om meningsverschillen over wat een verantwoorde opvoeding is, wat gezonde kinderen en volwassenen zouden moeten zijn en om hoe een gezonde samenleving zich hierin zou kunnen opstellen. Daar dat heel vaag is en er dus ook geen rechtelijke uitspraak ligt over het wel of niet feitelijk mishandelen van een kind, leidt een conflict tussen ouders (meestal een alleenstaande moeder) en jeugdzorg (Justitie) tot onvoorstelbaar machtsmisbruik en manipulatie van informatie, bewust bedoeld om uitspraken van de kinderrechter te beïnvloeden in het nadeel van kind en moeder. De kinderrechter verklaart zich niet bezig te houden met waarheidsbevindingen, waardoor deze zich dus wel bezig houdt met schijninformatie van allerlei instanties en organisaties en het controleren van procedures, regels en afspraken. In zijn werking volgt de rechtbank (Justitie) de opvattingen en handelwijze van jeugdzorg (ook Justitie), over wat in hun opvatting een gezonde opvoeding en samenleving zouden moeten zijn. De hierbij betrokken organisaties zijn opdrachtnemers.

Doen alsof jeugdzorg, kinderbescherming en Justitie niet een en dezelfde zijn, is een uiterst slechte zaak. Jeugdbescherming, als onderdeel van Justitie, zou zich uitsluitend bezig moeten houden met het aantonen voor de rechtbank, dat er sprake is van kindermishandeling, een strafbaar delict. Alleen wanneer dat door de rechtbank erkend zou worden, zouden straf en andere maatregelen getroffen moeten worden, tegen ouders, maar ook tegen anderen, zoals Justitie zelf, scholen, instellingen, media, bedrijven, etc. Dat gebeurt namelijk nooit.

Bij een gerechtelijke uitspraak over kindermishandeling door ouders zouden strafmaatregelen moeten volgen, maar ouders zouden ook toegang moeten krijgen tot de hulp die zij wensen en nodig hebben om hun ouderlijke taak weer op een gezonde manier te kunnen uitvoeren.

8570 Views

Agressie tegen jonge kinderen en traumabeleving 11

Geen moeder meer mogen zijn, kinderen die hun moeder niet mogen houden

In het begin heb ik mij verzet, maar daarna heb ik alles gedaan wat zij me vroegen. Ik heb meegewerkt aan de ondertoezichtstelling, van alles laten onderzoeken, ingestemd met opnemen van mijzelf en de kinderen voor observatie, behandeling en begeleiding, uithuisplaatsing, mijzelf laten onderzoeken bij wie zij wilden. Ik ben op duizend afspraken verschenen, heb iedereen te woord gestaan, zij hebben honderden pagina’s geschreven en ik heb gedaan wat zij zeiden dat ik moest doen. Ik en mijn kinderen hebben, bijna vier jaar lang, van alles meegemaakt. Alles is begonnen met een ruzie die ik had met de directrice van de school van mijn kinderen. Nu hoor ik dat het goed gaat met de kinderen, dat de kinderen niks mankeren en dat ik angstig ben. Jeugdzorg deelt mij ook mee, dat zij de kinderrechter gaan vragen mij het ouderlijke gezag te ontnemen. Mijn kinderen zijn aan anderen gehecht, zegt jeugdzorg. Ik mag niet meer over mijn kinderen moederen. 

 

8380 Views

Agressie tegen jonge kinderen en traumabeleving 10

Diagnostiek

In de forensische (second opinion) psychodiagnostische onderzoeken, die door Child Support worden uitgevoerd op verzoek van ouders (meestal een alleenstaande moeder) en hun advocaten, wordt vaak de diagnose psychische mishandeling van moeder en kind gesteld. Het is niet bekend wat kinderrechters hiermee doen.

De meest voorkomende diagnostische uitspraken in de rapportages zijn, overeenkomstig de DSM-5:

1.         309.--              Aanpassingsstoornissen

2.         995.52             Verwaarlozing van een kind

3.         995.51             Psychische mishandeling van een kind

4.         300.15             Andere gespecificeerde dissociatieve stoornis. Specificatie:

                                    Identiteitsstoornis door langdurige en intense gedwongen

                                    gedachtebeïnvloeding. 

5.         995.82             Psychische mishandeling van een volwassene door iemand 

                                    die niet de levenspartner is

6.         V62.89            Onenigheid met medewerkers van sociale voorziening of

                                    reclassering, case manager of maatschappelijk werkende.

7.          V61.8             Opvoeding in de afwezigheid van ouders

Door instellingen en door de meeste onderzoekers, die voor jeugdzorg onderzoeken doen, wordt dat nooit vastgesteld. Altijd blijft buiten beschouwing, dat het kind en zijn moeder jarenlang dagelijks te maken hebben gehad met zeer stressvolle, sterk traumatiserende belevingen. Het wordt genegeerd dat dit resulteert in psychisch letsel met zeer ernstige consequenties voor kind en moeder, dat hun hele leven verder gaat bepalen. Dat blijkt uit het levensverhaal van mensen, klinische praktijk en wetenschappelijk onderzoek.

UIT DE DSM-5

“De verwaarlozing van een kind wordt gedefinieerd als een grove daad of nalatigheid door de ouders of een verzorger van het kind, waardoor het kind verstoken blijft van basale bij de leeftijd passende behoeften, met als gevolg, of waarvan in redelijkheid kan worden aangenomen, dat dit zal resulteren in lichamelijk of psychisch letsel bij het kind.”

“Psychische mishandeling van een kind is bijvoorbeeld: het kind uitschelden, kleineren of vernederen; het kind bedreigen; mensen of voorwerpen waar het kind om geeft, beschadigen, verlaten of wegdoen – of dreigen dit te doen; …”

“Mishandeling van een volwassene is bijvoorbeeld: (…) en verbale uitingen of symbolische handelingen die psychisch letsel kunnen toebrengen (zoals het hekelen of vernederen van betrokkene; de betrokkene aan een verhoor onderwerpen; voorkomen dat de betrokkene vrij kan komen en gaan; belemmeren van de toegang tot hulp; het slachtoffer bedreigen; letsel of schade toebrengen aan mensen of dingen waar het slachtoffer om geeft of hiermee dreigen; de toegang tot of het gebruik van financiële middelen van het slachtoffer beperken; het afzonderen van het slachtoffer van familie, vrienden of sociale ondersteuning; het slachtoffer stalken; en pogingen om het slachtoffer te laten denken dat hij of zij gek is).

Bron: “Beknopt overzicht van de criteria DSM-5”

8311 Views