ODD De meest voorkomende psychische stoornis bij kinderen en jongeren

Het komt vaak voor dat kinderen zich verzetten tegen hun ouders of boos worden. Meestal gaat dat na verloop van tijd over. Anders is het als dit heel lang aanhoudt en steeds erger wordt.

Het kind doet alsof hij zijn ouders niet hoort, probeert uit te stellen of weigert gewoon te voldoen aan wat van hem wordt verlangd. Ouders houden vol, laten merken dat het kind moet doen wat zij in alle redelijkheid van hem verlangen, gaan herhalen, onderhandelen, er op aandringen, geïrriteerd kijken, verheffen hun stem, maken onvriendelijke opmerkingen, worden boos, gaan straffen, trekken en duwen het kind, zonder enig positief effect.

Sterke eigen wil

Het kind gaat meer dagen wel dan niet door met het zich verzetten tegen wat van hem verlangd wordt, stelt zich steeds vaker negatief op en vertoont sterk zelfbepalend gedrag. Vaak zeggen ouders dat hun kind een sterke eigen wil heeft en niet tegen onverwachte veranderingen kan. Ouders gaan het kind ruim van tevoren informeren en voorbereiden, dat bijvoorbeeld moeder straks boodschappen moet gaan doen. Het kind wil meestal niet meegaan, verzet zich en een ‘nee’ van hem, blijft ‘nee’.

Jonge kinderen van 3 of 4 jaar kunnen verschrikkelijke scènes maken in een winkel of op straat, huilend en schreeuwend op de grond gaan liggen als zij iets niet mogen.

Verzetten, uitdagen en provoceren

De conflicten herhalen zich steeds, het kind wordt gestraft maar, onbegrijpelijk, blijft zich verzetten, uitdagen en provoceren. Het lijkt alsof het kind er niets aan kan doen. Ouders worden onvriendelijk en agressief, maar ook dat heeft geen effect. Soms lijkt het zelfs of het erger wordt, daar het kind ook regels en afspraken niet nakomt. Ouders gaan door met straffen en intimiderend gedrag. Zij worden wanhopig en verdrietig. Het is voor hun ook heel kwetsend en pijnlijk. Soms gaan ouders zich schikken om minder vaak conflicten en explosieve situaties thuis te hebben en staan zij het kind steeds meer toe. Er zijn ook ouders die proberen alles te relativeren, tot dat niet meer lukt.

Thuis komt het kind vaak negatief over, doet irritant, wordt boos en agressief en het geeft niet op. Later gebeurt dat ook op school. Wanneer het kind of de jongere veel stress beleeft, kan de aandoening zich snel verslechteren.

Lieve kinderen die zich fel verzetten tegen autoriteit

Ondanks het feit dat het werkelijk een lief en aardig kind is, vertoont het vaak een heel negatief gedragspatroon, waarvan de signalen zich al aankondigden toen het 2 of 3 jaar was. Als het kind 5 of 6 jaar is, of 10 of 11, weten zijn ouders dat zij niet te maken hebben met een opvoedingsprobleem. Het gaat niet over! Het kind heeft steeds meer moeite met het accepteren van gezag, vertoont brutaal gedrag en kan bijna plotseling, zonder duidelijk aanwijsbare reden, heel boos en agressief worden. Het kind is dan moeilijk te stoppen en niet aanspreekbaar.

Het kind, de jongere, is boos, vaak heel boos, zonder te weten waarom, op iedere bekende volwassene, in het bijzonder op zijn ouders. Wanneer hij zichzelf is, is hij een fantastisch, lief, vaak verlegen kind.

Het kind lijdt

Het kind zelf lijdt erg onder dit blijvend negativistische gedragspatroon, dat hem overkomt, evenals onder de reacties daarop van zijn omgeving. Hij krijgt steeds vaker negatieve reacties en straf. Desalniettemin lukt het hem niet om daar, op eigen kracht of met het hulp van zijn ouders, verbeteringen in aan te brengen. Net zo min als het kind kan stoppen met huilen bij een gebroken been. De opvoedingsaanpak die ouders vaak volgen, namelijk hun autoriteit dwingend laten gelden, maakt het probleem nog erger. Het heeft ook geen opvoedingsprobleem. Het heeft een gezondheidsprobleem.

Het overkomt het kind

Samenvattend, het kind of de jongere vertoont al jaren gevoelens, gedachten en gedrag, die niet te verwachten zijn bij een kind van zijn leeftijd en met zijn intelligentie ontwikkeling. De emotionele en sociale ontwikkeling van het kind verloopt niet goed, waardoor het veel problemen ondervindt in zijn sociale contacten en deelname aan het onderwijs.

Het kind heeft veel last van een van de meest voorkomende psychische aandoeningen bij kinderen en jongeren.

Oppositioneel-opstandige gedragsstoornis

Een oppositioneel-opstandige gedragsstoornis (Engelstalige naam, Oppositional Defiant Disorder, afkorting ODD) is een stressgerelateerde ontwikkelingsaandoening (of stoornis), die tot ontwikkeling komt als reactie op situaties (live events), die het kind op de leeftijd tussen 0 en 2 jaar als heel erg beangstigend (stressvol) heeft ervaren. In de perceptie van het kind heeft hij toen niet de liefde, koestering en bescherming gekregen die hij nodig had en waar hij om vroeg (veel minder, niet op het juiste moment, niet van de juiste persoon, etc.). Irritatie en afkeer tegen de verzorger ontwikkelt zich, empathie dus niet. De emotionele ontwikkeling van het kind is door de toen ontstane heel hoge stress anders verlopen dan verwacht in betere omstandigheden. De anatomie en biologie van de hersenen van het kind zijn veranderd. Wat nu waarneembaar is, zijn negativistische gedragspatroon (afkeer tegen autoriteit, prikkelbaarheid, sterk zelf bepalend gedrag, uitbarstingen en heel zwak empathisch vermogen), zijn uitingen van die afwijkende emotionele ontwikkeling.

Dat is niet het kind, dat zijn de symptomen van een psychische stoornis.

  

Behandeling

Behandeling van ODD is mogelijk en zeer gewenst. Gebeurt dat niet, dan kunnen de belemmeringen en beperkingen steeds erger worden en het welzijn en welbevinden van het kind nog sterker onder druk komen te staan. Ook anderen zullen er onder (blijven) lijden. De behandeling houdt in het herstellen van de vroege emotionele ontwikkeling van het kind en het op gang brengen en versterken van een gezonde ontwikkeling. Dat noemen wij Ontwikkeling Herstellende Psychotherapie.

De hierboven beschreven waarneembare symptomen verschillen sterk bij meisjes of bij jongens, per leeftijd, ontwikkelingsgeschiedenis, etc. Het komt vaak voor dat meisjes bijvoorbeeld meer passief verzet plegen en verbaal de confrontatie aangaan. Jongens zijn vaak meer frontaal en agressiever. Maar ook hier zien wij vaak jongeren die zich voornamelijk negatief bij alles opstellen, anderen irriteren en uitdagen, soms stiekem, niet inzien wat zij bij de anderen veroorzaken (ergernis en woede) en alles ontkennen. Erop aangesproken, ontkennen zij alles of sluiten zij zich af in een soort gekwetst mutisme.

Delen van het “Behandelingsprogramma” en “Werkboek voor Ouders”, die door Child Support zijn ontwikkeld voor de behandeling van ODD, zullen de komende maanden op het blog geplaatst worden.

F. Cunha

Ontwikkelings- en gezondheidspsycholoog

4613 Views

WIJSHEID en JEUGDZORG

Wanneer ouders geconfronteerd worden met jeugdzorg, is het wijs om zich te laten adviseren en begeleiden door een advocaat, die zij vertrouwen. Voor alles wat te maken heeft met de psychologische ontwikkeling van een kind of zijn psychische gezondheid, is het ook sterk aan te raden, dat ouders zich laten adviseren en begeleiden door een psycholoog, die zij eveneens vertrouwen.

Wanneer ouders het honorarium van de advocaat niet kunnen betalen, wat heel vaak voorkomt, voorziet de wet in een oplossing hiervoor. Dat is niet het geval bij een psycholoog, waardoor ouders altijd alleen komen te staan.

De wet zou hiervoor veranderd moeten worden. Tot dat gebeurt, zou een organisatie in het leven geroepen kunnen worden om dat te regelen, zoals het ‘instituut voor Mensenrechten en Medisch Onderzoek”. Het iMNO gebruikt psychologen en medici, die (als vrijwilliger) medische en psychologische onderzoeken uitvoeren bij vermoede slachtoffers van inhumane behandeling.

4556 Views

De wijkschool, voor de kinderen, van de kinderen

Sociaal-culturele emancipatie en vrijheid

Scholen worden als bedrijven bestuurd door bestuurlijke managers, zittend in hun bestuurskantoren.

Schooldirecties zijn niet veel meer dan vestigingsleiders, uitvoerders van wat elders besloten wordt. Scholen hebben hun maatschappelijke, emancipatorische functie niet meer. Niet in de wijk waar zij zitten, niet in de stad. Scholen zijn geïsoleerd, al lang niet meer een van de inspirerende krachten achter “school/ouders/buurt “ van de jaren 60 en 70. Scholen worden strak bestuurd, van boven naar beneden, als ouderwetse ondernemingen. Mensen en organisaties hebben geen regie meer over hun eigen leven.

Een zwaar toxische sociale situatie.

4522 Views

Oceanen tussen verkooppraatjes en werkelijkheid

De hele jeugdzorg is geprivatiseerd. Wat vroeger nog overheids- of semi-overheidsinstellingen waren, enigszins te vertrouwen, zijn nu allemaal stichtingen. Zeer grote ondernemingen met honderden weknemers.

Al die stichtingen worden bestuurd door politici en voor 100% gefinancierd met belastinggeld onder de voorwaarde dat zij het beleid van de regering en de gemeente uitvoeren.

Buiten deze ingehuurde uitvoerders van het regeringsbeleid op het gebied van onderwijs, gezondheid en zorg, is er zo goed als niets voor de alerte burger. De keuzevrijheid van de burger, een basiselement van eigen vrijheid en verantwoordelijkheid, bestaat niet meer. De burger en zijn kinderen worden geleid.

Kwaliteit in onderwijs, gezondheid en zorg, in een kritische maatschappelijke context (zoals het hoort), mag je niet, kun je niet bieden.

Ondertussen vertellen de grote ondernemingen (de beleidsuitvoerders) dat zij de klant, u en uw kind, “hoog in het vaandel” hebben, een “passie voor kind en klant” hebben, “deskundigen” en “vertrouwenspersonen” hebben die u van alles wijs zullen maken. Uiteraard, alles “in het belang van uw kind.”

Ondertussen vertellen ministers en andere politici in Den Haag dat kiezen alles duurder maakt. Wordt dat doorgetrokken dan zullen wij binnenkort niet meer dan één supermarkt hebben om onze boodschappen te doen.

Heel ongezond.

Voor volwassenen, die gezondheidshulp nodig hebben, wordt er een “revolutionaire doorbraak” aangekondigd: de combinatie “zelfhulp en e-health.” U kunt nu thuis, alleen en op uw gemak, voor uzelf zorgen!

 4445 Views