Van kinderen en adolescenten met een
psychische stoornis wordt vaak gezegd, dat hij of zij gedragsproblemen heeft. Dat is niet juist. Het kind heeft geen
gedragsproblemen, het heeft een mentaal probleem, dat zijn doen en laten
(gedrag), maar ook zijn denken en waarneming, sterk beïnvloedt en opvallend en
inadequaat laat overkomen.
Heel opvallend en vreemd overkomend
gedrag (bijvoorbeeld vaak heel impulsief en negatief), dat niet goed past bij
de situaties, is niet het probleem,
hoe lastig dit ook kan zijn. Zijn mentale of psychische aandoening is dat wel.
Ter illustratie: gillen van de pijn
bij een gebroken been is niet het (echte) probleem. Het probleem is het
gebroken been.
Deze uiteenzetting geeft tevens aan
hoe DOM het overkomt als verzorgers
en andere professionals zich richten op het gedrag van een kind of een
adolescent, in plaats van op de mentale stoornis (Mental Disorders) die het
heeft ontwikkeld, op een bepaald moment in zijn leven, in bepaalde situaties
die voor hem heel stresserend waren.