Individuele
ondersteuning, door de school, van het kind dat last heeft van een psychische
aandoening is vaak moeilijk uitvoerbaar en werkt niet op de middenlange termijn. Het
individu, het kind, wordt daar verder geïsoleerd en teruggebracht naar zijn
symptomen, de coherentie en continuïteit van de hulp worden niet gewaarborgd en
er zijn altijd meerdere kinderen in een klas met psychische aandoeningen.
Leerkrachten en docenten zijn ook geen BIG behandelaars, maar zij kunnen wel de
sociale omgeving van het kind en van
alle andere kinderen in de klas verbeteren, gezonder maken.
Ideaal
zou zijn wanneer de school zou beslissen het hele gebeuren in de klas (BO) of
groep (VO) gezonder te maken.
Hieronder
drie suggesties die Child Support vaak geeft, die afzonderlijk of samen
uitgevoerd kunnen worden.
“Wij laten niemand vallen,
wij laten niemand achter”
De klas als een samenlevingsvorm van solidaire, zorgzame kinderen
en leerkrachten.
“Samen leren is een spel.
Wie kan het vertellen?”
De klas georganiseerd in leergroepen, die soms met elkaar
debatteren. Soms kiezen zij de aardigste, de vriendelijkste groep uit hun
midden.
“Heb je iets te vertellen?”
De
klas als een toneelgezelschap met publiek.
