Bij bedrijven, het leger, de
politie, maar ook in het onderwijs, op school, worden psychologische testen en vragenlijsten
veel gebruikt. Men zoekt geschikte kandidaten, die (volgens de commerciële testontwikkelaars) bepaalde
managementskwaliteiten hebben of bepaalde persoonlijkheidskenmerken of een
bepaalde intelligentieontwikkeling. Deze testen en vragenlijsten zijn dan niets
anders, dan selectie- of screeninginstrumenten om te vinden wat men zoekt. Als
zodanig kunnen zij bijvoorbeeld via internet of in een groep aangeboden worden
aan de kandidaten en dat gebeurt ook vaak. Je ziet of spreekt de persoon niet.
De mens achter de scores is volstrekt
onbelangrijk. Men is op zoek naar iemand die iets kan leveren of iets weet, niet
met hulp geven aan de persoon. Ook in het onderwijs worden deze instrumenten
gebruikt zonder dat voor ouders duidelijk is, dat het er om gaat kinderen te sorteren en te screenen.
Een totaal andere situatie
ontstaat wanneer soortgelijke instrumenten (psychologische testen en
vragenlijsten) gebruikt worden in een klinisch, diagnostisch onderzoek. Dan staat het individu, de mens, centraal.
Dan vindt een individueel onderzoek plaats, dat als doel heeft een diagnose
vast te stellen om klachten te behandelen. Dat gebeurt, zou moeten gebeuren, op
initiatief en onder verantwoordelijkheid
van ouders.
3258 Views
