BLINDTESTEN

Bij bedrijven, het leger, de politie, maar ook in het onderwijs, op school, worden psychologische testen en vragenlijsten veel gebruikt. Men zoekt geschikte kandidaten, die (volgens de commerciële testontwikkelaars) bepaalde managementskwaliteiten hebben of bepaalde persoonlijkheidskenmerken of een bepaalde intelligentieontwikkeling. Deze testen en vragenlijsten zijn dan niets anders, dan selectie- of screeninginstrumenten om te vinden wat men zoekt. Als zodanig kunnen zij bijvoorbeeld via internet of in een groep aangeboden worden aan de kandidaten en dat gebeurt ook vaak. Je ziet of spreekt de persoon niet. De mens achter de scores is volstrekt onbelangrijk. Men is op zoek naar iemand die iets kan leveren of iets weet, niet met hulp geven aan de persoon. Ook in het onderwijs worden deze instrumenten gebruikt zonder dat voor ouders duidelijk is, dat het er om gaat kinderen te sorteren en te screenen.

Een totaal andere situatie ontstaat wanneer soortgelijke instrumenten (psychologische testen en vragenlijsten) gebruikt worden in een klinisch, diagnostisch onderzoek. Dan staat het individu, de mens, centraal. Dan vindt een individueel onderzoek plaats, dat als doel heeft een diagnose vast te stellen om klachten te behandelen. Dat gebeurt, zou moeten gebeuren, op initiatief en onder verantwoordelijkheid van ouders.

3258 Views

Laten huilen? Absoluut onverantwoord!

“Zij is 10 maanden oud. Ze slaapt nog steeds niet door. Soms wordt zij om het uur wakker en soms is zij tussen 2 en 5 uur ‘s nachts wakker. Ze is dan erg onrustig, maakt huilende geluidjes en komt vanuit zichzelf niet in slaap. Zij wil graag bij mij slapen. Ik geef haar een paar slokken borstvoeding en leg haar naast mij, in mijn bed. Ik heb dus een behoorlijk verstoorde nachtrust. Van de GGD kreeg ik het advies haar het door mij aangeleerde nacht ritueel af te leren door haar te laten huilen. Dus niet meer bij mij in bed nemen, wel bij haar blijven staan. Ik moet dan aan al onze gesprekken denken en heb het advies dan ook naast mij neergelegd. Ik vind het idee om haar te laten huilen vreselijk.”

Samen hebben wij besproken hoe het naar bed gaan verloopt, hoe de baby dat ondergaat, hoe zij in slaap valt, het wakker worden, wat de baby dan doet en over wat huilen betekent.

Misschien bij het naar bed gaan beginnen met iets aan haar te geven, een knuffel, een voddenpop. Dat is dan wat zij krijgt bij het naar bed gaan. Het krijgt een betekenis. ‘Ik krijg mijn pop.’ ‘Ik ga naar bed.’ ‘Ik ga slapen.’

Baby in haar bedje leggen, met knuffel en een slaapliedje zingen.

Wat betreft ’s nachts wakker worden, zijn wij tot de volgende aanpak gekomen:

1.     Wanneer zij ‘s nachts wakker wordt en geluidjes blijft maken, dan blijft u in uw bed liggen en geeft u haar de knuffel en uw hand of vinger om vast te houden. U kunt ook rustgevende geluidjes maken. (Knuffel=bekend, bescherming, slaap. Lichamelijk contact=liefde, rust en bescherming. Stem, rustgevende geluidjes=bescherming, liefde, rustgevend ritme)

2.     Lukt het de baby niet om in slaap te vallen en blijft zij huilende geluidjes maken, dan staat u op, laat u haar uw gezicht met een glimlach zien, geeft u haar de pop aan, zegt liefdevolle, rustgevende woordjes, leg uw hand op haar buik of hand, laat haar uw vinger vasthouden en blijft u heel rustig wachten. (Het zien van moeders gezicht=liefde en bescherming. Knuffel=bekend, bescherming en slapen. Lichamelijk contact=liefde, rust en bescherming. Stem en slaapliedje=bescherming, liefde, rustgevend ritme)

3.     Lukt het nog niet en gaat de baby angstige geluidjes maken of huilen of is zij erg onrustig, dan is het beter dat u opstaat en de baby in de armen neemt. Druk haar zachtjes tegen uw lichaam, laat haar uw lichaamswarmte voelen, geef haar de knuffel en wieg haar rustig en zing een slaapliedje. U kunt ook borstvoeding geven. Is de baby in slaap gevallen, dan legt u haar in haar bedje. U laat uw kind maximale bescherming, liefde en koestering voelen.

Herhaal dat tot het lukt en niet meer nodig is. U begint altijd bij punt 1.

Een baby die huilt, is verdrietig en beleeft gevoelens van angst. Een baby die huilt, vraagt liefde, bescherming, koestering, misschien ook eten, drinken of een schone luier. De baby negeren, hem aan zijn angst en verdriet overlaten, hem verdrietiger en angstiger laten worden en vervolgens boos en wanhopig, is hem het beleven van liefde ontnemen en laten voelen dat hij aan zijn verzorger niet veel heeft. In ieder geval niet wanneer hij die nodig heeft en niet zo lang hij die nodig heeft.

Wanneer wij de emoties en gevoelens van de baby of het kind negeren, laten wij hem voelen wat wij voor hem voelen en leren wij de baby anderen te negeren, zoals wij hem negeren. Dat is een gestoorde emotionele ontwikkeling (met veel ergernis en heel weinig empathie) in gang zetten. Laten huilen, negeren, straffen, time-out, nadenkstoelen, etc., zijn adviezen, die een ernstige bedreiging voor de gezondheid van de baby en het kind inhouden.

“Straffen, een gezondheidsbedreiging? Onzin. Ik/mijn kind …en er is niks aan de hand.”

Dat kan. Het hangt ook af van andere factoren, zoals wanneer het is begonnen, hoe vaak, hoe lang, hoe zwaar, …

Het is ook zo, dat niet alle rokers aan longkanker sterven. Het is wel zo, dat de overgrote meerderheid (>95%) van de mensen die aan longkanker sterven, roken. “Roken is dodelijk.”

3227 Views

Je ontwikkeld wat je vaak gebruikt

De hersenen van kinderen die opgroeien in armoede zijn kleiner (1). De hersenencellen (en dus de hersenen) van muizen, die zich ontwikkelen in een sterk stimulerende omgeving zijn complexer (en maken dus complexere netwerken mogelijk) dan wanneer de muizen opgroeien in een ontwikkelingsarme omgeving (2).

Kinderen sterven wanneer zij vanaf hun geboorte verzorgd worden in een omgeving zonder emoties en affectie. (3).

(1)

 

This figure shows total gray matter volume for group by age. Age in months is shown on the horizontal axis, spanning from 5 to 37 months. Total gray matter volume is shown on the vertical axis. The blue line shows children from Low socio-economic status (SES) households; children from Mid SES households are shown in red. The green line shows children from High SES households.

Credit: Jamie L. Hanson, Nicole Hair, Dinggang G. Shen, Feng Shi, John H. Gilmore, Barbara L. Wolfe, Seth D. Pollak. Family Poverty Affects the Rate of Human Infant Brain Growth. PLoS ONE, 2013; 8 (12): e80954 DOI: 10.1371/journal.pone.0080954 University of Wisconsin-Madison.

(2) Mice raised in an impoverished environment (a) show less dendrite growth (c) than do mice raised in an enriched environment (b, d). Curriculum Supplement Series. The brain: Our Sense of Self. Teacher’s Guide. Office of Science Education. National Institutes of Health.

(3) “The harrowing consequences of these theories were most vividly brought to light in Romania in the 1980s and ’90s, when a ban on abortion led to a surge in orphanage babies. The longer these children were left in their cribs, simply being fed and changed without individualized affection, the more damage was seen, even if the orphanage was clean and well-run. Many children developed autistic-like behaviors, repetitively rocking or banging their heads. Some were cold and withdrawn or indiscriminately affectionate; some alternated between these extremes. And they simply didn’t grow like normal infants: their head circumferences were abnormally small and they had problems with attention and comprehension.  Measure of a Mother’s Love: How Early Neglect Derails Child Development. Maia Szalavitz. May 24, 2012. TIME

3126 Views