Politici, besturen en managers sparen kosten noch
moeite om in januari 2015 een agressief apparaat gereed te hebben, dat de toelating van
kinderen en jongeren tot psychische gezondheidshulp maximaal moet verhinderen. Tevens zal bestaande hulp minder en
slechter worden.
Politici en
besturen uit alle ideologische hoeken doen dat, wetend dat het aantal psychische
gezondheidsaandoeningen bij kinderen ver boven andere gezondheidsproblemen
uitstijgt en veel belemmeringen en beperkingen met zich meebrengen, levenslang. Gemiddeld zijn er meer dan 5 kinderen of jongeren per klas (>50
op een kleine school), die lijden aan psychische gezondheidsaandoeningen of
stoornissen.
Het dure bureaucratische apparaat dat nu wordt neergezet,
op iedere school en in iedere buurt in de stad, gaat ook verder met het
ondermijnen van het ouderlijk gezag en
de vrije keuze van ouders als het gaat om wanneer het kind hulp krijgt,
welke hulp en door wie die gegeven wordt. De gedachte hierachter, van
onwetende, slechte mensen, is dat het de ouders en de gezinnen zijn, die schuldig
zijn aan de psychisch gezondheidsproblemen van hun kinderen.
Ouders zullen dan ook geconfronteerd worden met zwaardere maatregelen dan nu, wanneer
zij zich tegen het apparaat
verzetten.
Hoe ouders, ouderorganisaties (die zijn er echter
niet) en de samenleving op deze agressie zullen gaan reageren, dat is de vraag.
Alleen
ouders kunnen effectief voor het belang van het (hun) kind opkomen.
(*) Verhulst, F.C., Van der
Ende, J., Ferdinand, R., & Kasius, M.C. (1997). De prevalentie van
psychiatrische stoornissen bij Nederlandse adolescenten. Ned Tijdschr Geneeskd,
141 (16), 777-781
(**)
…
waarvan nu al meer dan 80% geen Volksgezondheidszorg heeft gekregen.
3663 Views
