De kinderen woonden bij hun moeder, maar verzetten zich er tegen bij hun
vader te slapen.
Toen ouders nog samenwoonden was er sprake van agressie door de
vader.
Jeugdbescherming en de kinderrechter vonden dat de kinderen ook bij vader
moeten slapen.
Daar de kinderen dat niet wilden, werden de twee jongste kinderen door
de politie weggehaald bij moeder en aan vader gegeven. Het oudste kind van
13 jaar, dat iedere keer vlucht naar moeder, werd in een gesloten inrichting
geplaatst, dat wil zeggen in een gevangenis opgesloten, samen met
delinquenten en ernstig zieke kinderen.
De redenering is, dat het natuurlijk niet zo kan zijn, dat het advies van
jeugdbescherming en het conforme besluit van de rechtbank niet uitgevoerd zou
worden.
Dat deze kinderen veel geweld wordt aangedaan en hun gezondheid
ernstig wordt bedreigd, lijkt van totaal ondergeschikt of zelfs geen enkel
belang.
De overheid is perfect
in staat om deals te sluiten met internationale bedrijven over de belasting,
die zij bereid zijn te betalen, maar is niet
in staat om onze kinderen te beschermen!
Wat ook echt niet goed
te begrijpen is, is waarom de Nederlandse overheid, iedere keer als er zoiets
gebeurt, niet aangeklaagd wordt wegens psychische
mishandeling en schending van mensenrechten.
