Bij aankomst is hij
heel gespannen, bewegelijk, onrustig. Hij loopt snel, stopt, kijkt je aan met
een strakke, heel gespannen gezichtsuitdrukking. Hij ontwijkt vervolgens het
contact. Zijn ogen en gezichtsuitdrukking veranderen snel achter elkaar, tanden
op elkaar, de kaken die uitsteken.
Hij loopt rond, kan
niet stil staan. Hij heeft veel tics, heel sterk, achter elkaar.
Hij kan amper praten,
is onbegrijpelijk, gedesorganiseerd. Hij gaat niet in op de vraag of er iets is
gebeurd. De vraag wordt herhaald, hij negeert die, wordt heel ongeduldig, wil
er niet over praten.
Er wordt hem gezegd
dat hij heel gespannen overkomt, boos en verdrietig. Hij gaat er niet op in. Er
is veel pijn. Hij lijkt een te zijn met zijn emoties en spanning. Is het ene
moment catatonisch stil,
dan heel bewegelijk. Hij komt zeer fragiel en kwetsbaar over. Een uitbarsting
is ook mogelijk.
Hij zegt: “Het zijn
mijn tics, help me.”
Je heb last van veel
spanningen, van veel stress, zeg ik. Laten wij ons proberen te ontspannen.
Probeer diep in en uit te ademen. Doe met mij mee.
Aan mijn
voorbereiding heb ik nu niets meer.
Zullen wij een
spelletje doen? Memorie. Samen de plaatjes op tafel door elkaar gehusseld en
vervolgens naast elkaar gelegd.
Hij komt er steeds
bij, de spanning neemt niet toe.
Afleiding zoeken,
contact maken, samen plezier beleven, terug naar het hier en nu, is wat wij
gaan proberen.
Het gaat steeds
beter. Hij doet heel goed mee, raakt meer ontspannen, blij. Beide geven wij
veel commentaar wanneer wij in het spel
een paar bij elkaar hebben of juist niet, hij blijft aardig, glimlacht steeds
vaker, communiceert goed, maakt oogcontact. Hij toont steeds meer positieve
affectmodulatie.
Aan het eind van het
tweede partijtje praten wij over spanning en ontspannen. Waarom spanning niet
goed is en hoe wij ons kunnen ontspannen.
-
glimlachen
-
stop zeggen tegen de spanning
-
diep en rustig een paar keer in- en uitademen
Hij doet heel goed
mee. Nee, niet alleen met je mond glimlachen, maar ook met je ogen. Ja. Je hebt
een fantastisch mooie glimlach. Dat is gezond. Glimlachen is gezond en
ontspant. Als wij ons ziek, ongezond voelen, heel veel spanning voelen, moeten
wij dat stoppen. Je moet jezelf beschermen en tegen jezelf zeggen, stop. Diep
in- en uitademen, glimlachen. Zullen wij heel diep inademen en de lucht
vasthouden in onze longen? Ja, mooi.
Hij wil niet graag
weg, maar maakt er geen punt van. Gaat blij weg, naar huis. Loopt nog even snel
rond in de gang, alsof hij verloren is, zegt nog een keer dag en neemt de lift,
heel aandoenlijk. Het is een fantastisch aardige jongen, die heel erg lijdt
onder ernstige psychische gezondheidsproblematiek.
In situaties als deze
is het belangrijk om manieren te zoeken om de spanning, de stress en de pijn te
doen verminderen.
Niet blijven
aandringen met vragen, opmerkingen of adviezen, maar iets vinden dat hem
kalmeert, ontspant, plezier geeft en de communicatie herstelt.
Het is belangrijk dat
hij met veel respect en vriendelijkheid en als het kan (ouders) met veel liefde
benaderd wordt. Met oprecht medeleven, respect en vriendelijkheid wordt hij
getrokken uit de gevoelens van wanhoop waar hij zich nu in bevindt.
Ondertussen, als er
ruimte voor ontstaat, helpen wij met heel simpele adviezen, waar hij iets mee
kan.
Wij zoeken naar
manieren om hem te kalmeren, tot rust te laten komen, met vriendelijkheid, in
veiligheid.
Maakt hij een wat
heftige beweging of heeft hij geschreeuwd, dan trekken wij ons een beetje
terug, geven wij hem de tijd om zich te herstellen en zoeken wij ondertussen
naar ideeën. Misschien iets zeggen of iets voorstellen.
Heel voorzichtig, met
oprechte vriendelijkheid en respect voor de pijn en de wanhoop die hij voelt,
stellen wij iets voor om samen te gaan doen. Dat is wat hem en ons nu helpt.
Thuis is omhelzen,
een hug en een zoen geven, de beste
manier om hem te ontstressen.
Het herhaaldelijk
laten beleven van begrip, vriendelijkheid en liefde, naast het hem onttrekken
aan toxische stress, is wat een helend proces in gang kan zetten.
3897 Views
