Hoe komt het dat een kind zeer laag presteert op school of dat iemand
alleen maar huilt of in zijn eigen wereld leeft, is geen gespreksonderwerp in
het onderwijs of in de psychische gezondheidszorg.
Het daar steeds herhaalde “de kip of het ei” mysterie, klinkt als een
vluchtpoging om ons niet bezig te hoeven houden met de stelling: “Maakt armoede
en stress mensen dom en ongezond of worden domme en ongezonde mensen arm en
gestrest?
