Geanonimiseerde document
Namen zijn door fictieve
namen vervangen (pseudonimiseren)
Met
toestemming van de auteur
“Dag 1
De deurwaarder komt bij Sarah thuis. Zij
moeten het huis van J., vriend van Sarah, leeghalen. Sarah krijgt 10 minuten de
tijd om wat spullen te pakken. Zij raakt in paniek en maakt zich onmiddellijk
zorgen om haar zoontje Max van 13 jaar. Zij is samen met Max naar de politie
gegaan en die vertellen haar dat ze minimaal 3 maanden in het huis had mogen
zitten en de deurwaarder mocht op dat moment niet haar spullen maar die van J.,
vriend en huurder, weghalen. Na 6 uur wachten schakelt de politie de GGD in.
Zij bieden haar een hotelovernachting en een enkeltje - - -! Sarah verblijft
een nachtje in een 2 sterren hotelkamertje zonder ramen! Zij is ook door de
politie doorverwezen naar de Mentrum kliniek omdat zij op dat moment in de war
was van het hele gebeuren. Bij de kliniek heeft zij met een therapeut gesproken
en die heeft verklaard dat Sarah verder niks mankeert. Ook was daar S. (medewerker
van de jeugdzorg/BJAA) aanwezig. S. neemt Max apart en verteld dat zij plek
alleen voor hem heeft en wilt weten hoe hij het zou vinden om zonder zijn
moeder te zijn.
Sarah verblijft samen met Max tijdelijk
in een hotel en vervolgens worden zij door Anmiek opgevangen. Zij krijgen een
eigen kamer in een zeer verzorgde en warme huis. Max kan het goed vinden met Anne
(dochtertje van Anmiek).
Dag 5
Sarah doet aangifte tegen ex-partner J..
Zij is toen doorverwezen naar de zedenpolitie. Zij kunnen haar niet helpen. De
volgende dag is Sarah samen met Anmiek naar de GGD gegaan. Medewerker P. zegt
heel bot “wij hebben al een ticket naar - - - aangeboden”.
Sarah belt met de kinderpsycholoog en mag
daar de volgende dag samen met Max terecht. Psycholoog neemt direct actie na
het horen van de gebeurtenis. Hij belt met verschillende instanties, waaronder
de DWI voor een tijdelijk inkomen. Hij maakt een afspraak bij de DWI. Sarah
gaat er naar toe maar kan zich volgens de medewerker niet inschrijven door het
ontbreken van een verblijfsvergunning.
Sarah gaat weer naar de politie maar die
konden niets voor haar doen. Zij wordt doorverwezen naar de Roggeveen
opvanghuis. Anmiek vraagt aan agent of hij zou kunnen bellen om zo beter te
worden geholpen. Hij maakt een afspraak en Sarah gaat er naartoe. Roggeveen
heeft ook geen plek voor moeder en zoon. Zij verwijzen haar naar Bureau van
plaatsing. Ook daar wordt zij afgewezen en doorverwezen naar Steunpunt huis.
Bij dit laatste adres spreekt zij met R. die veel tijd neemt en begrip toont.
Helaas kon hij niet helpen en verwijst haar door naar Blijfgroep Ambulant. Hier
spreekt zij K. die een afspraak maakt met L.. L. toont wijnig interesse en
medelijden, wel vult zij een vragenlijst in en vraagt ze Sarah over haar jeugd
en ouders die zij niet heeft. Sarah ervaart dit als zeer emotioneel. L.
verwijst Sarah naar de Timon opvang en leefkringhuis. Zij gaat er direct
naartoe, maar ook hier hebben ze geen plek. Sarah belt met het vangnet van de
GGD, maar zij kunnen haar nog steeds niet helpen.
Dag 8
Sarah heeft een afspraak met S. van de
jeugdzorg. Zij ondervraagt haar over haar inkomen, Sarah maakt haar duidelijk
dat ze afhankelijk is geweest van haar vriend en nu eerst een
verblijfsvergunning moet hebben om te kunnen werken. S. belt met de IND en zij
zeggen dat Sarah’s aanvraag voor duurzaam verblijf is afgewezen.
Sarah en Anmiek blijven de lijst met alle
opvanghuizen afbellen waaronder; Timon huis, Instroomhuis, Theresahuis, Blijf
van mijn lijf huis, Stoelenproject, Janahuis, Eliashuis en Rosaburg
crisisopvang. Zij krijgen bij de
Blijfgroep even hoop en gaan hier op afspraak naartoe. Medewerker I. vertelt
dat zij plek hebben in Antwerpen! Zoon gaat in Amsterdam al 5 jaar naar school
en Sarah heeft alleen mijn financiële steun en onderdak bij Anmiek. Dit zal in België
erg lastig worden. Sarah gaat naar Janahuis en spreekt daar met J. en S., zij
geven aan dat Max te oud is en alleen verblijf kunnen bieden aan moeder met een
jonge kind.
Dag 13
Sarah zoekt een advocaat en die vindt
zij. Inmiddels is L. (gezinsmanager/BJAA) terug van vakantie en neemt contact op
met Sarah. Zij weet wat er is gebeurd en wilt Sarah helpen. Zij spreken de
volgende dag af en Sarah vertelt L. over de opvanghuizen. L. gaat met Sarah
samen naar de leefkringhuis. Hier kunen zij Sarah wederom niet helpen.
Dag 15
L.
gaat samen met Sarah naar de advocaat.
Dag 16
Ik kom bij Sarah om wat papieren
waaronder de aanvraag voor een verblijfsvergunning door te nemen. Om 19:30
bonkt de Politie samen met BJAA aan de deur. Anmiek opent de deur en zij
stormen naar binnen, zonder het overhandigen van een machtiging. Zij zeggen dat
ze Max komen halen en Anmiek vraagt om een beschikking van de kinderrechter,
maar de agent overhandigt een machtiging van de officier van Justitie. Max en Anne
(10 jaar) raken in paniek en Max rent naar zijn kamer. Ik ga naar hem toe en
probeer hem te kalmeren. Dit was verschrikkelijk. Ik deed mijn best om hem te
bedaren, vervolgens verstopt hij zich in de kast want hij wil niet mee. Sarah
is omsingeld door minstens 8 agenten en rent naar de kamer om bij Max te zijn.
Zij ziet hem niet en wilt uit het raam kijken, op dat moment springen drie
agenten op haar. Ik zie hoe Sarah door deze agenten met haar hoofd op het
bedrand wordt gesmeten en zeer hardhandig in bedwang word gehouden. Een agent
pakt haar arm terwijl zijn collega de andere arm pakt en met zijn knie keihard
in haar rug duwt om de boeien om te doen. Dit zie ik gebeuren en haal op dat
moment Max onmiddelijk uit de kamer terwijl 2 andere agenten onwetend stonden
toe te kijken. Vervolgens loop ik snel terug in de kamer en hoor Sarah huilen
om haar zoontje en zegt tegen de agenten, die duidelijk niet weten hoe te
handelen, dat het pijn doet. De agent zegt tegen Sarah dat zij zich rustig moet
houden anders gebruikt hij een elektrische shock en dat zal nog meer pijn doen.
Ik ga snel tussen de agent en haar in en houdt haar rustig en begreep niet
waarom de agenten haar op de grond hielden met zoveel geweld en met duidelijk te
strakke handboeien om. Ik zeg tegen de agent dat ze pijn heeft en in paniek is
omdat ze haar zoon niet ziet. Ik word hardhandig de kamer uitgeduwd en achter
mij werd de deur dicht gesmeten. Ik ga snel naar Max toe en geloof niet hoeveel
agenten inmiddels in de huiskamer en gang staan. Ik tel daarom de agenten, dit
zijn er op zijn minst 8! Max is in paniek en schreeuwt naar de politie dat hij
bij zijn moeder wilt maar dit mag niet en de agent legt uit dat zij hem voor
een dagje mee moeten nemen en de volgende dag weer terug mag. Max houdt me
stevig vast en huilt, ik vraag nogmaals aan de agenten of het kind even bij zijn
moeder mag. Dit is niet de manier. Moeder is duidelijk in paniek omdat zij niet
weet wat er aan de hand is. BJAA heeft moeder niet verteld dat zij het kind
komen halen. Max mag niet bij zijn moeder. Hij houdt mij stevig vast en huilt
hevig, op dat moment komen 4 medewerkers van de BJAA en Max herkent L. van
BJAA(Voogd). Hij wordt ineens zo ontzettend kwaad en wijst naar haar en
schreeuwt; “jij, jij hebt dit gedaan! Jij wilt mij bij mijn moeder weghalen. Ik
wil bij mijn moeder blijven. Zij is een goede moeder. Waarom doe jij ons dit
aan?” Ik houdt Max stevig vast en zeg dat het goed komt. Ik probeer hem rustig
te houden en ik zeg dat ik bij zijn moeder zal blijven tot dat we dit hebben
opgelost. Hij vraagt me huilend of ik bij zijn moeder kan blijven. Ik moest wat
spullen voor Max pakken, maar mocht de kamer niet in. Vervolgens gaat een agent
mee naar binnen en op dat moment zie ik hoe hardhandig inmiddels 5 agenten met Sarah
bezig zijn. Ik hoor haar schreeuwen ‘dit doet pijn, hou op’. Ik probeer dit te
filmen maar wordt de kamer uit geduwd. Ik probeer naar binnen te gaan omdat ik
duidelijk zag dat het volkomen zinloos was wat de agenten deden. Ik zag jonge
agenten die in paniek waren en duidelijk niet wisten wat ze met de situatie aan
moesten. Inmiddels is het 20:55 en zoon wordt meegenomen. Ik geef hem mijn e-mailadres
en telefoon mee. De agenten nemen moeder mee naar de gang en zij roept naar Max
en vraagt waar hij is en wat er met hem gaat gebeuren. De agenten sleuren Sarah
over de trap en ik loop achter hun aan met haar schoenen in mijn handen. Ik zie
dat haar voeten de treden niet raken en hoe zij hardhandig naar beneden wordt
gesleurd. Eenmaal buiten zie ik dat Max op straat staat terwijl hij zijn moeder
roept en de agenten smeekt haar los te laten. Sarah roept Max en word
ondertussen in het busje gesmeten. Zij mocht niet op de stoel zitten, maar werd
met haar hoofd op de grond gehouden tot ze het politiebureau bereikten. Max
wordt door twee agenten vastgehouden terwijl hij naar zijn moeder schreeuwt.
Dit was een verschrikkelijke optreden. Ik vraag aan de agenten en medewerkers
van de jeugdzorg of dit normaal is wat
zij doen en waarom het kind hier nog is als de moeder 10 minuten later pas naar
buiten wordt gebracht. Zij antwoordde ‘dit hadden wij ook niet zo gepland’. Ik
vraag aan een motoragent of ik met Sarah mee mag en hij antwoordt bijdehand
‘wij zijn geen taxibedrijf’. Ik ga terug naar binnen en zie hoe Anne nog in
paniek is. Ik probeer haar te bedaren. Ondertussen belt Anmiek met haar
psycholoog. Ik probeer er achter te komen waar Sarah naar toe is gebracht, maar
telefonisch krijg ik niks door. De psycholoog belt het bureau en weet waar zij
zit. Ik ga er onmiddellijk heen. Hier moet ik uren wachten. Agent vertelt mij
dat er nu een GGD medewerker met haar praat om haar vervolgens door te
verwijzen naar de Mentrum, waar zij zal moeten overnachten. Ik zie dat ze Sarah
in een auto zetten en loop er achter aan. Sarah zit daar hulpeloos en probeer
haar gerust te stellen. Zij wordt naar het Mentrum gebracht, dit is achter het
politiebureau. Ik mag bij het gesprek aanwezig zijn en ontmoet voor het eerst
die avond een behulpzame en begripvolle hulpverlener! Daarna wacht ik in een
kamertje en Sarah komt binnen. Het doet me vreselijk veel pijn als ik daar aan
terugdenk. Zag een aangeslagen en hulpeloze moeder die geen idee had wat er met
haar gebeurt en erger nog, geen idee heeft van wat er nu met haar zoontje
gebeurt. De psychiater gaat met ons zitten en ik vertel wat er is gebeurd. Zij
stelt wat vragen aan Sarah en ik vertaal het in wat makkelijk Nederlands voor
haar. Sarah heeft op dat moment heel veel pijn en kan moeilijk zitten. Zij laat
haar opgezwollen, verwonde polsen en de blauwe plekken op haar rug, arm en
benen zien. Ze wil weten wat er met Max gaat gebeuren, wil weten of er goed
voor hem word gezorgd. Ze is aangeslagen. De psychiater legt uit dat de politie
wil dat Sarah bij hun blijft maar dat zij een hulpeloze moeder ziet die
duidelijk paniek is omdat haar zoon met geweld bij haar is weggehaald en vindt
dat Sarah lekker naar huis moet gaan. Ze geeft haar Oxazepam en een slaappil
mee. Ik maak een vervolgafspraak voor Sarah. Wij komen rond 01:00 uur thuis.
De daarop volgende dagen heeft Sarah
nauwelijks geslapen, heeft veel pijn en continue nachtmerries gehad. Zij heeft
geen eetlust en is 3 keer op straat flauwgevallen. Ze heeft zich meerdere keren
duizelig gevoeld bij mij, maar ik greep direct in. Zij ziet zwart voor de ogen,
heeft barstende hoofdpijn en voelt zich erg duizelig. Ik ga samen met Sarah
naar de dokter en die heeft naar de verwondingen gekeken en verslag gemaakt. Na
4 dagen mag Sarah haar zoontje eindelijk spreken. Max vertelt dat de agent
tegen hem heeft gelogen en dat hij dus langer weg moet blijven. Hij zegt dat
hij het vreselijk vind en niet kan slapen en nachtmerries heeft. Hij is bang.
Op een andere avond belde hij vanuit een ander tehuis verdrietig op en vraagt
zijn moeder of ze hem komt halen. Hij word boos als Sarah uitlegt dat dit nu
niet kan.
Sarah gaat samen met mij naar de BJAA,
daar hebben wij een afspraak betreft de bezoekregeling. De voogd oogt onervaren
en moet bij elke vraag een aantekening maken om dit te controleren bij haar
managers. Ik vraag haar of Sarah een vergoeding kan krijgen om een jas voor Max
te kopen omdat zijn jas bij de deurwaarder ligt, voogd geeft aan dit aan te
vragen. Tot op heden is zij er niet op terug gekomen en zit Max zonder jas. Ik
geef aan dat Max gezien moet worden door zijn psycholoog en ook dit moest zij
controleren met haar managers, wat vervolgens werd geweigerd. In augustus heeft
Anmiek de eerste afspraak gemaakt voor Max bij de psycholoog en heeft dit aan
dit aan de voogd gezegd. Voogd zegt op dat moment dat dit niet nodig is omdat
zij Max´s aangewezen psycholoog is. Ik
vind dat Max niet te lang mag wachten met praten en heb hem geadviseerd om zo
veel mogelijk van zich af te schrijven. Dit doet hij elke dag. Sarah maakt zich
zorgen om haar zoon die inmiddels naar 4 verschillende tehuizen gaat. De een
erger dan de ander. Max vind dit verschrikkelijk. Dit moet volgens de BJAA
omdat er in het weekend op het doordeweeks tehuis een agressieve jongen
logeert. Max geeft aan dat er 6 kinderen bij hem in het huis zitten die veel
ouder zijn en met gedragsproblemen! Zijn al een aantal gevechten geweest en een
meisje van 16 is door het geweld weggelopen! Sarah maakt
zich hier erg veel zorgen om.
Sarah krijgt het rapport van de BJAA en is
zwaar gechoqueerd en beledigd over de inhoud. Er staan veel leugens in die
gebaseerd zijn op vermoedens. Het rapport is onbetrouwbaar! En de rechter
gelooft het woord van de professional eerder dan het woord van de moeder! Er
wordt in het verslag geen enkele bron van hun informatie genoemd. Buiten Sarah’s
controle heeft een onervaren voogd die pas 3 maandjes werkzaam is bij BJAA
vermoedens ingezameld, die niet kloppen, maar wel de aanleiding zijn voor een
rechter om haar zoon weg te halen. “
5686 Views
