Op zondag 26 november 2017 is een kind van drie jaar gevonden op het CS in
Amsterdam. Moeder is te zien op videobewakingsbeelden en werd enkele dagen
later op straat aangehouden. Zij blijkt een Marokkaanse emigrante/vluchtelinge
te zijn. Moeder is gevangen gezet en een jaar later deed de rechtbank uitspraak,
op 29 oktober 2018.
Journalisten van alle kranten nemen de tekst uit de Telegraaf over. Geen enkele
journalist voegt enig commentaar toe of stelt vragen over de gang van zaken,
laat staan formuleert kritische opmerkingen over hoe een vluchtelinge met een
driejarig kind benaderd en behandeld wordt. Dat is heel opmerkelijk. Een
emigrante/vluchtelinge in de gevangenis, haar kind al een jaar ergens
geplaatst, mogelijk definitief bij moeder weggehaald. Er wordt ook geen bewondering,
respect of mededogen getoond voor een alleenstaande moeder, een emigrante die
op vlucht is, die niets heeft in den vreemde en niets kan geven aan haar zoon. Geen
eten, geen onderdak, geen gezondheidszorg.
Zij verklaart, dat haar niets anders overbleef dan haar zoon alleen
achter te laten (te vondeling te leggen), wetend dat wanneer hij gevonden zou
worden, er voor hem gezorgd zou worden. Dat verklaarde zij aan de politie.
De verslaggeving, de rol van justitie en van de kinderbescherming is
meedogenloos. Zware armoede en diepe sociaal ellende worden (zwaar) bestraft. Moeder moet
79 dagen naar de gevangenis, waarvan 60 voorwaardelijk. Het kind werd bij haar
wegenomen en in pleegzorg geplaatst.
Waarom
moeder en kind niet bij elkaar werden gezet en geholpen, wat de meest humane en
verantwoorde daad zou zijn, wordt niet gevraagd of verteld. Doet president
Trump niet precies hetzelfde aan de grens met Mexico? Dat is wel dat door alle
pers, experts en politici immoreel en onverantwoord genoemd. Wat president
Trump doet, denigreren en verdacht maken, wordt ook deze moeder en kind niet bespaard.
Zo is te lezen dat moeder depressief en zwakbegaafd is en haar zoon autistisch. Vluchtelingen/emigranten,
een kind en een moeder, zonder enige bestaansmiddelen, die bloot gesteld zijn
aan zwaar traumatiserende situaties en die zich bevinden in een onvriendelijke
omgeving, zijn niet per definitie autistisch en zwakbegaafd, zoals mensen die dergelijke dingen beweren, niet
per definitie aan een asociale persoonlijkheidsstoornis lijden. Stel dat
president Trump alle immigrante moeders zou screenen op zwakbegaafdheid om
wanneer zijn psychologen dat zouden bevestigen, de kinderen bij hun moeders weg
te halen!
Wat had gedaan moeten worden?
Het
uitgangspunt is dat het kind maximale bescherming en hulp krijgt en daarbij hoort
dat het zo snel mogelijk herenigd wordt met zijn moeder. Zij krijgt alle nodige
middelen om voor haar kind te kunnen zorgen. De kinderrechter ontvangt
documenten (*) waarin concrete informatie staat over de setting, de aanpak en
de mensen die het kind voorlopig gaan opvangen (crisisopvang).
A.Crisispleeggezin
Tot moeder gevonden wordt, zou het kind aan een
crisispleeggezin toevertrouwd moeten worden, dat aan een aantal voorwaarden
moet voldoen, te weten:
1.Een stabiel, goed georganiseerd, middenklasse gezin met
twee kinderen, een van ongeveer dezelfde leeftijd als het te vondeling gelegde
kind. Het andere kind is ouder.
2.Een warm, sensitief gezin dat met kinderen praat en speelt,
voorleest en knuffelt. Een gezin dat ook ruimte geeft aan kinderen om tot rust
te komen en zichzelf te zijn.
3.Er wordt met de twee kinderen van het gezin besproken
dat er een te vondeling gelegd kind komt logeren, dat door het gezin geholpen zal
worden om op krachten te komen en zich beter te voelen tot zijn mama gevonden
wordt. Het verzoek is om vriendelijk en niet opdringerig om te gaan met het
kind.
4.Moeder blijft thuis de komende 7 tot 14 dagen om het te
vondeling gelegde kind niet alleen te laten en hem permanent te kunnen
verzorgen, te ondersteunen en toezicht te houden.
5.Er wordt met het kind gespeeld, getekend en samen kindertekenfilms
gekeken.
6.Het kind slaapt in een eigen bed, in de kamer bij de
andere twee kinderen.
7.Het gezin is bereid te overleggen met de kinderarts en de
kinderpsycholoog, die toezicht houden op het kind.
8.Het kind wordt op een zachtaardige, rustige manier
geïnstrueerd over wat van hem wordt verwacht. Dat gebeurt door voordoen en
samen doen. Het gaat dan om hygiëne, eten en drinken, opruimen, aankleden en
uitkleden, spelen, etc.
9.Ouders beschikken over informatie over het effect van
traumabeleving bij kleine kinderen en kunnen zich inleven in zijn verhaal en
belevingen.
B.Vertrouwenskinderarts
en -kinderpsycholoog
1.Het kind krijgt binnen vier uur een vertrouwenskinderarts
en -kinderpsycholoog (**) toegewezen, die hem gaan ondersteunen en
permanent, om de beurt, beschikbaar zijn, ook voor het crisispleeggezin.
2.Het kind wordt binnen 8 uur door de kinderarts
onderzocht en door de psycholoog geobserveerd.
3.De psycholoog observeert het kind twee uur per dag, de
komende 14 dagen en laat zich informeren door de pleegouders. Hij adviseert de
pleegouders over hoe zij het kind kunnen benaderen en activiteiten met de
andere kinderen kunnen laten doen.
C.Kind en moeder herenigd
1.Wanneer moeder gevonden is, wordt zij onmiddellijk herenigd
met haar kind om voor hem te kunnen zorgen.
2.Als tijdelijke verblijfplaats verdient de voorkeur het
huis van het pleeggezin, als daar een extra kamer vrij is voor moeder en kind. Een
(slechter) alternatief is, voor enkele weken, beschermd wonen bij een
instelling, indien vriendelijke en sensitieve ondersteuning aanwezig is, 24 uur
per dag.
3.Moeder wordt binnen 24 uur medisch onderzocht door een
arts en krijgt een psycholoog toegewezen, het liefst dezelfde als haar zoon,
die haar gaat ondersteunen, helpen en indien nodig behandelen.
4.Kind en moeder worden intensief ondersteund, niet
dwangmatig of tegen hun wil. De bedoeling is, in eerste instantie, het
versterken van het zich goed voelen door weer samen en veilig te zijn. Kind en
moeder hebben elkaar ook hard nodig om hun traumatische belevingen te kunnen
verwerken.
5.Moeder wordt aangeboden wat zij en haar kind nodig hebben voor hun
onderhoud.
(*) Kinderrechters
krijgen geen informatie, en vragen daar ook niet om, over door wie en wat het
kind wordt aangeboden. Deze informatie zou concreet en uitgebreid moeten zijn
om de kinderrechter de mogelijkheid te geven te kunnen vaststellen wat het beste
is voor het kind. Bijvoorbeeld, uithuisplaatsing of toch beter bij de ouders
blijven? Zie hierover: Theo Liebmann, What’s Missing
From Foster Care Reform? The Need for
Comprehensive, Realistic, and Compassionate Removal Standards,28 Hamline J Pub
L Poly 141 (2006)
(**) Het statuut van de vertrouwenskinderarts en
–kinderpsycholoog als ook die van onafhankelijk psycholoog/psychiater is gecorrumpeerd. Vaak blijkt, dat deze persoon de belangen en opvattingen
van zijn werkgever of institutionele opdrachtgever voorop stelt in plaats van
die van de burger of het kind, die hem vertrouwen en steun van hem verwachten.
