Moeder zijn - 3

(3 van 3)

"Ik had al veel meegemaakt met mijn dochter, die nu 24 jaar is. Ze hebben toen gezegd dat moeder een slecht persoon was, dat ik mijn dochter geen vrijheid gaf. Ze namen het voor haar op, al kwam zij steeds veel te laat thuis voor haar leeftijd. Ze ondermijnden mijn gezag als moeder. Mijn dochter kreeg de steun van die mensen, tegen mij. Dat deden zijn ook in de rechtszaal en de rechter bepaalde dat mijn dochter tot haar 18^e ergens anders mocht wonen en eigen geld kreeg. Je wordt in de rechtszaal respectloos behandeld, je kind wordt van je weggehaald en aan zichzelf overgelaten. Het werd niet beter. Mijn dochter ging wonen bij een vriendin, deed wat zij wilde, maar toen het daar niet meer goed ging, kwam zij terug bij mij. Zij deed niets en ik mocht ook niets doen. Ze werd zwanger. Zij ging weer weg en keerde later weer terug, om haar baby bij mij te krijgen. Nederland is een boetedoening.

Zo veel inmenging hier. Als mijn dochter naar mij had geluisterd, studeerde zij nu nog.

Nu heeft zij een baby, geen opleiding en zit niet op school. Zij is alleen. Wat zal er van haar en haar kind worden?

Na veel strijd, de laatste keer dat mijn dochter thuiskwam om 9 uur ´s avonds, zij was toen 15 jaar, heb ik haar een ​​pak slaag gegeven. Ze ging naar buiten en belde de politie. Toen is alles begonnen: Jeugdzorg, maatschappelijk werkers, rechters, vriendin, niet naar school, weer terug en een baby in haar armen.

Bij de rechtbank zei de rechter, dat ik niet wist hoe ik voor mijn dochter moest zorgen.

Ik wilde haar helpen een goede toekomst op te bouwen, maar de rechter beledigde mij en zei dat ik het niet goed deed. Mijn dochter wilde doen wat andere meisjes deden. Zij zag mij als een tegenstander. Ik kreeg geen steun.

Mijn gezondheid is niet sterk. Ik had vaak veel pijn in mijn onderbuik en mijn menstruatie was erg ongeregeld. Ik had last van cysten en ging daarvoor vaak naar mijn huisarts. Hij wilde mij niet doorsturen naar een specialist en adviseerde mij oefeningen te doen. Na drie jaar stuurde hij me naar het ziekenhuis. De specialist bracht iets in mijn vagina in en na een paar minuten was hij klaar met zijn onderzoek. Hij vroeg mij hoe ik nog leefde. Ik had twee grote cysten, die ieder moment konden barsten. Binnen 2 weken was ik geopereerd. De specialist, uit Servië, vertelde, dat als ik de Nederlandse nationaliteit en geld zou hebben, hij mij zou adviseren een ​​advocaat te zoeken en de huisarts ter verantwoording te roepen. Hij vertelde dat huisartsen afspraken hebben met verzekeraars om patiënten niet door te sturen naar specialisten. Mijn huisarts heeft dat drie jaar lang uitgesteld.

De specialist vertelde, dat patiënten vaak heel ziek zijn als zij door een specialist worden gezien en velen sterven door te lang uitstel van behandeling. “Uw huisarts heeft u bijna vermoord,” vertelde hij."

16.461 Views

Moeder zijn - 2

(2 van 3)

Terug in Amsterdam sloegen de andere kinderen hem op school. Hij werd uitgelachen en uitgedaagd. Toen begon hij te vechten. Maar verder, bij volwassenen, legt hij zich erbij neer als hij slecht behandeld wordt en hij wordt ook slecht behandeld.
In het begin kenden wij hier de mensen niet. Deze mensen zijn agressief. Wij wonen in XXXX, en dat is ver weg van zijn school. Hij doet nu vmbo-praktijk. Soms komt hij te laat aan. Vorig jaar belde de school mij met klachten over zijn slechte gedrag. Hij kwam te laat op school en moest van een leraar ergens gaan zitten. Hij zei nee. In de klas doet hij dan niets, praat niet of staat op en gaat naar de wc.

Zij behandelen de kinderen slecht. ´Eh, je neemt je hoed af, doe dat, …´. Zij doen niet aardig tegen de kinderen, tonen geen respect. Zij zijn autoritair, agressief. Hij accepteert dat niet. 

Hij vertelt, dat zij hem niets vragen, niet met hem praten, hem niet laten uitspreken. 

Hij vertelt, dat als ´ik te laat ben, is dat omdat ik de wekker niet heb gehoord, maar zij laten mij niet uitspreken.´

De maatschappelijk werkster van school zegt tegen mij dat mijn kind zich niet goed voelt bij mij thuis. Zij zijn respectloos, zij beledigen je. 
De meester vroeg om hulp voor mijn kind. In juni zijn wij naar een psychologe gegaan. 

De eerste keer vond hij dat al niet leuk.
Thuis als hij iets wil en het niet mag, wordt hij ook boos. Hij praat dan dagenlang niet. 

De laatste tijd breekt hij dingen. Hij gaat naar zijn kamer en breekt zijn eigen spullen. 

Hij doet dit niet als ik erbij ben. 

Hij sluit zich af thuis, gaat naar zijn kamer en blijft daar. Hij houdt er niet van dat anderen tegen hem zeggen wat hij moet doen. Bijvoorbeeld ´was je bord af. ´ Doet alleen wat hij wil, wanneer hij het wil. Nu accepteert hij meer dan vroeger.

Vanaf zijn 13e komt hij altijd laat thuis. In de zomer om 21 of 22 uur. Hij vertelt, dat hij bij zijn vrienden in de buurt is. Zij praten en spelen voetbal.
Ik vertel hem steeds dat hij niet zo laat thuis mag komen, dat het niet goed is voor hem. 

Hij luistert niet. Hij doet niet wat ik hem vraag.

Mijn zoon wordt door deze mensen slecht behandeld, zonder genegenheid. De kinderen worden mishandeld. Ze vragen ook de kinderen niet door te zetten, zij geloven niet in de kinderen. 

Zij ontmoedigen de kinderen, vertellen dat zij het niet kunnen, dat het beter is om op te geven, iets minder moeilijk te doen. Ik wil dat hij C en B scoort, maar dat het hoeft niet van school. 

Het kind gelooft steeds minder in zichzelf, geeft het op, legt zich erbij neer en doet niets. 

Zij helpen de kinderen de put in. Hij wil later, na 5 jaar school, in een sportwinkel gaan werken. Maar nee, zij vertellen hem dat het beter is dat hij het zoekt in een supermarkt.
De school heeft mij gevraagd om papieren te tekenen voor extra begeleiding van mijn zoon. Als ik het niet doe, zeggen zij dat ik mijn kind niet help. De school zegt dat hij een keer per week hulp krijgt. Als ik het hem vraag, zegt hij van niet.
Ook op de basisschool vertelden zij dat mijn zoon extra begeleiding kreeg. Maar het werd niet beter en hij moest toch naar het speciaal onderwijs.

Ik probeer te volgen wat hij doet op school en hem te helpen, maar ik krijg geen steun van school en hij is nu niet meer gemotiveerd. Hij krijgt nooit huiswerk en leert nooit iets voor school. Na 3 uur ´s middags heeft hij niets te doen. Wat moet er van hem worden?

Zij bepalen de toekomst van de kinderen zoals ze willen. Vertellen de kinderen dat het hun niet zal lukken. De kinderen worden verdrietig en geven het op. Zij helpen de kinderen de put in. Het is een cultuur van valsheid, van hypocrisie. We weten niet met wie we te maken hebben.

16.378 Views

Moeder zijn

(1 van 3)

"Ik ben officieel in Nederland sinds 2003, in werkelijkheid sinds 1999, dus 17 jaar in Nederland. Ik heb twee kinderen. Een dochter van 24 en een jongen 15 jaar. De jongen werd geboren in Nederland, in een asielzoekerscentrum. De jongen is moeilijk lerend, leert langzaam. Ik vermoed dat het komt door stress. Zijn vader liet me alleen toen ik een maand zwanger was. Ik was erg depressief en verdrietig, verlaten in het asielzoekerscentrum. Ik dronk en rookte veel. De moeilijkheden die hij heeft, komen door te veel alcohol en tabak, die ik toen gebruikte.

Op de basisschool werkte hij heel langzaam. Hij kon nog niet Nederlands goed spreken. 

Hij vond het erg moeilijk om te leren. Hij kon zich niet concentreren en had moeite om zijn werk af te krijgen. Soms staat hij op en verlaat de klas. Hij is erg nerveus. Hij werd boos op de leerkracht als hij straf krijgt, zoals nablijven. Als hij een slecht cijfer krijgt deed hij dan niets meer.

Op school werd hij boos als er iets gebeurt waar hij het niet mee eens is. Ook als hij iets wil en niet krijgt.

Zij hebben hem toen onderzocht met de hulp van een vertaler. Hij werd geplaatst op een school voor speciaal onderwijs. Ik vond dat niet goed en protesteerde daartegen. Ik werd bedreigd met jeugdzorg. ´Met uw verzet bedreigt u het welzijn van uw kind´, vertelde de medewerker van de Sociale Dienst, die mij onder druk zette om ermee in te stemmen mijn zoon naar die school voor speciaal onderwijs te laten gaan. Ik werd gedwongen dat te accepteren.

Bij de gemeente vroeg ik om een ​​cursus te mogen volgen. ´Nee´, ik mocht alleen schoonmaken en vrijwilligerswerk doen. Ik wilde een cursus volgen. Ik heb nooit die kans gehad. Ik kreeg een uitkering en moest vrijwilligerswerk doen."

16.262 Views

What makes a good life?

         What makes a goodlife?

Robert Waldinger

Een Harvard Psychiater

16.057 Views