Kinderrechter en Jeugdzorg

Psychologisch/Second opinion onderzoek 
De kinderrechter heeft ingestemd met het voorstel van jeugdzorg zonder dat ik daar iets van af wist. Omdat ik mij verzet tegen jeugdzorg (*) en mijn kind terug wil, moet Ik mij laten onderzoeken om vast te stellen of ik (een) goed(e) (moeder) ben!

Jeugdzorg heeft de opdracht gegeven aan het NIFP. Ik vertrouw het niet. Mijn advocaat heeft mij uw nummer gegeven. Ik heb ook met  … (een grote organisatie binnen de zorgindustrie) gesproken, maar zij moeten nog intern overleggen. Zij vroegen wie het zou betalen, omdat wanneer jeugdzorg de opdracht geeft, zij het zelf betalen. Als ik een echt onafhankelijk onderzoek wil, dan wordt dat hoogwaarschijnlijk niet vergoed. Misschien moet ik het dan zelf betalen. En ik kan dat niet.

Mijn advocaat heeft mij u dus geadviseerd. Ik vertrouw inderdaad niet wie jeugdzorg kiest, maar kunt u mij ook vertellen waarom uw onderzoek, voor mij en mijn kind, beter zou zijn?

Waar het verschil in zit:

A.      De insteek

-          Het onderzoek vindt plaats ter ondersteuning van ouders en is bedoeld om te helpen  
      hun kinderen weer thuis te krijgen.

B.      De opvattingen

-          Kinderen dienen bij hun ouders te wonen en door hun ouders grootgebracht te worden. 
-          Wanneer kinderen weggehaald worden bij hun ouders, worden zij ernstig psychisch
       beschadigd, hun leven lang. Het politieoptreden zullen zij nooit vergeten, en dat is
       nog maar het begin. 
-          Wanneer kinderen weggehaald worden bij hun ouders, worden zij geplaatst in zeer
       stressvolle omgevingen waar verwaarlozing en mishandeling zeer vaak voorkomen. 
-          Hoe langer het kind onttrokken wordt aan zijn ouders, hoe ernstiger de
       gezondheidsschade die het kind en zijn ouders lijden. 
-          Tegen ouders strijden, ouders doen lijden, is immoreel. De psychische gezondheid van
       kinderen en ouders wordt daardoor ernstig beschadigd. Ook de samenleving wordt
       beschadigd. 
-          Wij weigeren geen hulp als mensen die nodig hebben, maar niet kunnen betalen.

C.      De aanpak. Contextueel en kritisch

-          Hoe is het zo ver gekomen? Ouders worden uitgenodigd om de hele geschiedenis 
      en die van het kind te vertellen. Het woord is aan de ouders. Het gaat om hun verhaal, 
      hun beleving en hun woorden. Dat ontbreekt meestal in de andere rapporten en
      verslagen. 
-          Wij onderzoeken wat jeugdzorg en andere interveniënten hebben gedaan op basis van
      het aangeboden dossier. Is wat gedaan is ethisch en wetenschappelijk verantwoord?
-          Is het aannemelijk, dat het kind psychisch beschadigd is door wat hem is aangedaan en
       waaraan hij blootgesteld is geweest?

D.      Onderzoekstechnisch

-          Hierin bestaan ook veel verschillen. Bijvoorbeeld, informatie verkregen uit testen of 
      vragenlijsten wordt niet in het onderzoeksrapport verwerkt buiten de context waarin de
      persoon zich bevindt. Van belang is ook te beseffen, dat er niet zo iets bestaat als het
      psychologische profiel van een goede of ideale moeder (of vader).

Advies

Het beste is als jeugdzorg instemt met uw keuze voor wie het onderzoek mag doen en als zij de opdracht geven en vergoeden. Jeugdzorg en uw advocaat kunnen dan de onderzoeksvragen formuleren. 

Klinisch onderzoek

Klinisch onderzoek toont aan, dat kinderen door jeugdzorg weggehaald worden bij alleenstaande moeders met een lagere SES. Vaders zijn meestal “niet in beeld”. Wanneer vaders wel in beeld zijn, willen zij liever hun kinderen institutionaliseren en aan een pleeggezin geven, dan aan de moeder van de kinderen. Helaas is koning Salomo al lang geleden gestorven.

 

Waarschuwing: Kinderrechters zeggen, dat zij niet aan waarheidsvinding doen. De keuze tussen de beweringen en de eisen van jeugdzorg en die van de ouders, is dan snel gemaakt. De kinderrechter neemt altijd het standpunt van jeugdzorg over.

(*)  “Stop fighting the system and let me do my job.” (The psychiatrist against House)

“Wanneer wij iets zien dat niet door de beugel kan en niets doen, zijn wij geen getuige, maar medeplichtige.”

6080 Views

ADHD DEEL-BEHANDELPLAN

@ Child Support

Behandelen van ADHD houdt in: veranderingen tot stand brengen in de manier waarop wij met het kind omgaan en dat veel oefenen.

De Cito-toetsen zijn heel nuttige instrumenten om thuis ADHD te behandelen.

Alle kinderen worden in het onderwijs met de Cito-toets geconfronteerd. Toetsen is een activiteit, die sterk lijkt op alles wat op school gebeurt.

Ouders wordt dan ook geadviseerd de Cito-toetsen te gebruiken om kinderen met ADHD te behandelen.

Behandelen betekent niet Cito-toetsen maken. Behandelen is praten. Ouders moeten naast het kind gaan zitten, alles volgen wat het kind doet en praten met het kind.

Het kind in zijn eentje Cito-toetsen laten maken, heeft heel weinig zin. Het kind leert niets als het alleen aan het werk is. Om te leren moeten ouders naast het kind gaat zitten en bij iedere fout aan het kind vragen: “Hoe heb je dat gedaan?” Vervolgens kunt u het kind helpen. Is het een probleem dat te maken heeft met “zijn” ADHD of is het een onderwijsprobleem (kennishiaten, niet geautomatiseerde kennis, niet aangeboden stof, etc.)

Begin

Goed zitten en ontspannen

Rug tegen de rugleuning van de stoel, armen op tafel en er wordt niet gefriemeld.

Wij beginnen met het rustig en diep in- en uitademen. Wij ontspannen ons.

Van start gaan

Vraag niet het kind te gaan werken. Het is de bedoeling dat u naast het kind zit om hem te helpen zich te concentreren. Anders lukt hem dat niet.

Leg uit wat de bedoeling is en waarom.

U zit naast het kind om hem te helpen te starten, zich te focussen op de opdrachten en door te zetten.

Aan het werk

U hebt een vriendelijke, stimulerende houding.

U legt uit wat u en het kind aan het doen zijn door middel van kleine gesprekken en  vergelijkingen met andere situaties, die illustratief zijn. Bijvoorbeeld: Ook bij sport, zegt de trainer niet ga dat doen en loopt hij weg. U bent de trainer die er voor zorgt, op een zachtaardige manier, dat het kind doorwerkt (focussen, concentratie). U moedig het kind aan en leert het kind de technieken die hij nodig heeft.

Voor je een wedstrijd speelt (toets), moet je trainen (oefenen). Na verloop van tijd merk je dat het steeds beter gaat, dankzij het trainen en de uitleg van de trainer.

Pauze

Opnieuw aan het werk

Wij zijn niet de Cito-toets aan het maken, wij zijn concentratie en doorzetten aan het trainen. Wij zijn aan het trainen ons heel goed te focussen op wat wij moeten doen en hoe wij dat ontspannen en goed kunnen doen.

Het extra voordeel van dit instrument (de Cito-toets) is, dat het ook erg nuttig is voor wat het kind op school doet. Je oefent concentratie en doorzettingsvermogen door toetsen te maken. Dat kan ook een extra motivatie zijn. Het is zichtbaar nuttig. Je bent bezig met de ADHD en met schoolleren.

Dat betekent, dat ook op het gebied van leren het kind geholpen wordt.

Bijvoorbeeld: Lees de opgaven niet te snel, maar ook niet te langzaam. Hoe dan? Met een snelheid dat je goed begrijpt wat je leest. Snel lezen is niet belangrijk.

Zijn er plaatjes, kijkt er dan naar en ontdek wat zij vertellen. De plaatjes geven ons vaak nuttige informatie.

Bij begrijpend lezen is het soms handig om eerst de opgave te lezen en daarna de tekst. Als je de tekst leest, weet je al wat de vraag is. Probeer het, lees eerst de opgave.

Bij elke opgave die het kind maakt, vraagt u hem om te kijken of het goed is. Is het fout, dan gaat u het kind uitleggen waarom het fout is. Het heeft geen zin om achteraf alles te controleren en achteraf te gaan kijken waarom een opgave fout is. Het kind is al lang vergeten hoe hij het heeft gedaan.

Zijn er hiaten in de kennis van het kind, dan leert u het kind wat hij niet kent. Moet er extra geoefend worden om kennis in te prenten, dan moet dat hier ook gebeuren.

Dus bij elke opgave controleren. Is het fout, uitleggen hoe het moet en waarom. Je leert niet door fouten te maken. Je leert door te begrijpen hoe je tot een correct antwoord komt.

U geeft aan, wanneer de situatie zich daarvoor leent, hoe nuttig het is zich te focussen op een opdracht. U kunt ook vertellen dat het eigenlijk gaat om spelletjes, grapjes, om te kijken of je aan het slapen bent.(!)

Wanneer u verder wilt met de behandeling en de toets, kunt u het kind die later een tweede keer laten doen. Hier wordt dan alleen aan het eind gecontroleerd en besproken. De derde keer dat het kind de toets doet, dan weer bij elke opgave apart controleren, zoals bij de eerste keer.

Na maanden oefenen, komt het moment dat u kunt gaan experimenteren en het kind helpen zichzelf sturing te geven. U blijft in het begin en na 5 of 10 minuten vraagt u het kind of het goed is dat hij door gaat en u in zijn buurt iets gaat doen. U gaat iets doen voor een paar minuten, maar kijkt altijd naar het kind. Gaat het niet (concentratie, doorwerken), dan gaat u weer zitten en samen werken.

U probeert dus uw aanwezigheid af te bouwen, maar alleen als het effectief blijft.

Kinderen met ADHD hebben soms veel moeite met lezen, rekenen, tafels en spellen.

Met het kind kunt u afspreken welke woorden hij de komende 3 dagen gaat leren. Het kan dan gaan om woorden, tafels, andere rekenautomatismen, etc., (figuratief, 35+35, 55+45, 3+5, 4+4,  360:9, ...)

Dat wordt geschreven op A4 velletjes en in zijn kamer en zo’n beetje overal opgehangen. De informatie is dan heel sterk en permanent aanwezig. Iedere middag wordt gekeken of de op die manier aangeboden kennis beklijft en gaat men naar andere worden, zinnen en sommen. 

Een aantal bijzondere kenmerken die zeer frequent waarneembaar zijn bij kinderen en adolescenten met ADHD. Dat weten en begrijpen, helpt ons adequaat met hen om te gaan.

A.           Het kind zoekt permanent sociaal contact.

Het kind heeft er veel behoefde aan bij anderen te zijn. Hij praat graag en vindt het heerlijk samen met anderen te zijn.

Er is niets mis mee om aandacht te vragen, om behoefte te hebben aan liefde.

B.           Het kind is altijd heel vrolijk.

Het kind geniet van alles, is blij en aardig. Lachen, knuffelen en lichamelijk contact vindt hij heerlijk.

Hier is ook niets mis mee.

C.           Het kind is heel alert, hoort en ziet alles.

Het kind let op alles, is heel nieuwsgierig naar zijn omgeving en de mensen die er in rond lopen. Het kind neemt alle informatie uit zijn omgeving op. Hier is ook niets mis mee.

D.           Het kind kent een intense hersenactiviteit.

Het kind heeft het permanent ‘druk in zijn hoofd’. Gevoelens, gedachten en kleuren, beelden en vragen, komen en gaan heel snel in zijn hersenen. Alles wordt met elkaar in verband gebracht. Deze permanente hersengymnastiek, van kleins af, resulteert vaak in een sterke cognitieve ontwikkeling. Het kind scoort boven gemiddeld op een intelligentietest. Verbaal is het heel sterk.

Het is belangrijk te beseffen en door te geven, dat het niet zo erg is. Dat heeft iedereen, de een veel, de ander weinig. En dat is het verschil. Als iets dat je overkomt, heel sterk is en heel vaak voorkomt, en daarbij heel belemmerend werkt, dan heb je een probleem.

Tevens wanneer de volwassenen onwetend of onkundig omgaan met het kind met ADHD, ontstaan er andere problemen. Volwassenen kunnen zich ergeren, omdat het kind “veel aandacht vraagt,” zich heel onrustig gedraagt en “niets doet.” Het kind wordt minder aardig benaderd, wordt op zijn symptomen aangesproken, gestraft en afgezonderd. Het tegengestelde van wat hij nodig heeft.

“Vraagt veel aandacht.” Volwassenen hebben geen tijd en geduld, raken geïrriteerd en vervolgens straffen het kind. Het kind wordt geïsoleerd, of aangesproken op iets waar hij niets aan kan doen, alleen, op eigen kracht.

Het kind heeft alleen hulp nodig van iemand, die hem helpt te doen wat hij zelf alleen niet kan doen.

Helpt die persoon op een aardige manier, en is hij motiverend in zijn houding, en blijft hij lang helpen, dan treden er veranderingen op.

“Hij is niet gemotiveerd.”

                                “Zijn werkhouding is niet goed.”

“Hij gaat naar de wc als instructie wordt gegeven.”

“Thuis wil hij nooit werken.”

“Alleen doet hij niets.”

                                                                                   “Thuis gaat hij altijd uitstellen.”

“Hij vraagt nooit hulp.”

“Gebrek aan intrinsieke motivatie.”

“Thuis, samen met mij, doet hij het wel.”

Het is leuk je kind te begrijpen en naast hem te zitten en te helpen dingen te veranderen.

Veranderingen tot stand brengen gaat niet vanzelf en ook niet snel.

Op school is het meedoen met de behandeling van ADHD zo goed als onmogelijk bij klassikaal onderwijs en 25 kinderen in de klas. Je moet wel vermijden, dat je het kind nog zieker maakt.

Als er leerachterstand tot stand is gekomen, is een stuk behandelen en achterstand inhalen op school zo goed als onmogelijk.

In het onderwijs wordt niet behandeld. Thuis, met en door de ouders, is de meest geschikte aanpak.

Wat lukt het kind met ADHD niet bij schoolleren

1.Zich focussen op een schoolse leeractiviteit (naar instructies luisteren, bijvoorbeeld), beginnen met zelfstandig werk en doorgaan vraagt van het kind een heel grote, bijna pijnlijke, inspanning. Hij voelt er veel weerstand tegen en gaat er zich aan het onttrekken: stelt het uit, loopt ergens naar toe, gaat dagdromen of kletsen, doet iets anders, etc.

2.Is het kind aan het werk, dan wordt hij door van alles en nog wat afgeleid.

Hij mist daardoor uitleg of instructies, moet zijn werk opnieuw beginnen, het duurt heel lang, hij maakt veel fouten, etc.

3.Is het kind eenmaal aan het werk, dan proberen sommige zo snel mogelijk klaar te zijn. Zij proberen de inspanning zo kort mogelijk te houden. Veel fouten en slordig werk zijn de mogelijke consequenties.

Behandelen is curatief zorgen. Dat is niet alleen veel meer zorg, u hebt ook specifieke kennis nodig om goed voor het kind te kunnen zorgen.

Behandelen van ADHD verloopt volgens een op elkaar volgend behandelplan:

Geef het kind rust.

Geef aandacht en liefde in de vorm van ontspannen voorkomen, vriendelijke gezichtsuitdrukking en veel lichamelijk contact. Geef het kind veel van uw tijd, wees beschikbaar, behulpzaam en geduldig. Geniet en laat zien dat u geniet van samen zijn met uw kind. Als u rustig en geduldig bent, en vaak samen met uw kind bent, neemt hij dat van u over.

Help het kind zich te focussen, zich in te zetten en door te zetten.

Help het kind zich te focussen in het hier nu en dat in te zetten bij het uitvoeren van een taak.

Als u het kind vraagt om dat te doen, lukt het hem alleen niet. Als u dat met het kind samen doet, dan doet hij het wel en neemt hij dat van u over.

  

Help het kind zich te focussen en te ontspannen.

Er zijn momenten die volgens zijn waarneming concentratie vragen, anderen vragen dat niet.

Het gaat om het bewust oefenen van concentreren en ontspannen.

Als u het kind vraagt om dat te doen, lukt het hem alleen niet. Als u dat samen met het kind doet, dan doet hij het wel en neemt hij dat van u over.

Help het kind zijn zelfstandigheid te ontwikkelen.

Leer het kind zichzelf steeds meer sturing te geven.

Als u het kind vraagt om dat te doen, lukt het hem alleen niet. Als u dat samen met het kind doet, dan doet hij het wel en neemt hij dat van u over.

Amsterdam, december 2014

@ Child Support

5999 Views