Wat wij vaak doen, maar misschien niet zo verstandig is

Uit het “Werkboek voor Ouders”, door Child Support  ontwikkeld.
@ Child Support

@ Child Support

5034 Views

Did I give someone permission to touch me?

Samantha Morton: I was sexually abused as a child in care homes – video interview

4917 Views

Zorg. Zorgwekkend

The state, not Ashya’s parents, should be sued

Jenni Russell

Published at 12:01AM, September 4 2014

The arrest of innocent parents over a sick child is only too typical of institutional heartlessnes.

It took five days for the state’s case against Ashya King’s parents to collapse. Five days of increasing public outrage as it became clear that the authorities who were accusing the Kings of cruelty and neglect were in fact guilty of it themselves. In the name of protection they forcibly separated a seriously ill child from the people who loved and cared for him, handcuffed and jailed his parents, forbade his brothers and sisters from visiting him, and placed Ashya under police guard in a foreign hospital where neither his nurses nor the officers could communicate with him.

Vergelijkbare en veel ergere gebeurtenissen doen zich iedere dag voor, in alle uithoeken van het land.

“Ik wil geen hulpverleners. Ik wil mijn kind.” “In de onderzoeksrapporten schrijven zij wat zij willen. Verdraaiing, stemmingmakerij, leugens, maar je haalt dat nooit weg.” “De andere organisaties doen er gewoon aan mee.” “Zij bedenken altijd iets nieuws.” “Geef mijn kind terug, of …” “Zij wordt daar mishandeld, maar zij doen er niets aan.” “Kinderen zijn alleen, in groepen van jongens en meisjes, tussen 7 en 17 jaar.” “Er wordt gestolen en geslagen. Mijn kind is heel bang, maar durft niks te zeggen.” “Het zijn zwakbegaafden, zeggen zij. Maar dat was hij vroeger niet.” “Ik had de indruk dat de rechters de stukken niet hadden gelezen. Zij deden onvriendelijk tegen de advocaat en vielen hem aan. Tegen jeugdzorg deden zij heel vriendelijk. Ik mocht spreken, maar meteen kreeg ik te horen dat ik moest opschieten. Kort, kort, wordt er gezegd. Ik voel mij geïntimideerd.” “Mijn meisje kreeg daar een SOA. Werd niet onderzocht.” “Zij krijgen 40.000 euro voor een kind dat zij Onder toezicht stellen, 90.000 voor een Uithuis Plaatsing en 120.000 voor de uit huis plaatsing van een ziek kind (AWBZ).” “Mijn kind mag mij niks vertellen. Hij is 8 jaar en erg verdrietig. Hij komt daar niet tot rust door het lawaai uit de kamer ernaast waar een meisje slaapt. Er gaan jongens naar toe. Dat mag, wordt gezegd, omdat zij 16 jaar is.” “De zittingen zijn achter gesloten deuren, zogenaamd om de privacy van kinderen te beschermen. Zo gebeurt het, dat van alles kan zonder dat iemand het mag weten.” “Ik moet iedere keer procederen, jaren lang …” “Een psycholoog die ik niet ken, heeft een onderzoek gedaan bij mijn kind tegen de afspraak in dat ik er bij betrokken zou worden.” …

Kinderen, vaak zeer jonge kinderen, worden jaren lang weggehouden van hun ouders, verwaarloosd en mishandeld. Hun gezondheid gaat snel achteruit en zij ontwikkelen in korte tijd een ontwikkelingsachterstand. Hun moeders worden het mikpunt van beschimpingen en doelbewuste vernederingen. Zij worden op afstand gehouden van hun kinderen, tot hun wanhoop.

In plaats van respect, barmhartigheid en dienstbaarheid te tonen, in plaats van een vriendelijk en ondersteunend parcours te volgen door moeder en kind laagdrempelige en praktische hulp van goede kwaliteit te bieden, wordt veelal een bureaucratische en extreem agressieve aanpak en procedure gevolgd, die bij iedere stap nog zwaarder worden en alleen tot meer lijden, kosten en catastrofes leiden. Het beeld ontstaat van een angstaanjagend, destructief en ongecontroleerd systeem, dat de samenleving verziekt.

Vaak is er ook geen sprake van mishandeling, misbruik of verwaarlozing van het kind door zijn ouders (meestal alleenstaande moeder) zoals door de DSM-5 wordt gedefinieerd. Het kind wordt dus op basis van verdenkingen en verzinsels weggehaald bij zijn ouders. De kinderrechter doet niet aan waarheidsvinding, zoals vaak gezegd wordt, en vaart dus blind op de beweringen van de uitvoerende organisatie. Er is geen onafhankelijke controle op het hele proces.

De nachtmerrie, voor kind en moeder, wordt vaak werkelijkheid: het kind wordt geïnstitutionaliseerde en zijn gezin wordt hem ontnomen. Er is geen onafhankelijke controle achteraf op de effecten hiervan op kind en moeder. 
Heel erg ongezond.

4880 Views