Kinderen
worden niet vanzelf ziek. Het is hun omgeving en wat kinderen meemaken wat hen
ziek maakt.
Ouders
hebben altijd het beste met hun kinderen voor en doen altijd hun best. Soms
zijn er situaties of gebeuren er stressvolle dingen (zoals zelf ziek worden,
ziekte of overlijden van naasten, armoede, geweld, onwetendheid in het gezin,
institutionele agressie, etc.) die ouders verhindert optimaal voor hun kinderen
te zorgen. Kinderen worden dan geconfronteerd met traumatische belevingen, die
vaak hun ontwikkeling negatief beïnvloeden.
Wanneer
de ouders van kinderen, die het risico lopen ziek te worden, niet de
noodzakelijke hulp krijgen en het kind ook niet, wordt het kind meestal ziek.
Wanneer de ouders van een kind dat ziek is geworden, niet de noodzakelijke hulp
krijgen en het kind niet goed behandeld wordt, wordt het kind meestal nog
zieker.
De
eerste verantwoordelijkheid voor het verzorgen van een ziek kind of een kind
dat ziek dreigt te worden, ligt bij de ouders. Die kunnen dat alleen doen
wanneer zij door zeer capabele specialisten zeer goed begeleid en uitgerust
worden. Ook de omgeving van het kind en van zijn gezin dienen gezonder te
worden.
De
huidige visie van de overheid op de gezondheidszorg van mentale aandoeningen
bij kinderen en de organisatie daarvan, verhinderden dat kinderen en hun ouders
goed benaderd en behandeld worden.
Daardoor worden kinderen en hun ouders:
-
niet beschermd tegen de risico’s die zij lopen door het overheidsbeleid
(permanente stress op school, toenemende armoede en onzekerheid, sociale
segregatie en uitsluiting) en
-
verder gestigmatiseerd, daar kinderen uit lagere sociale klassen onevenredig
vaak geplaatst worden bij instellingen en scholen met een zeer lage sociale
status en slechte toekomstperspectieven.
De
huidige professionals op het gebied van mentale gezondheidszorg stellen zich
niet verantwoordelijk voor de resultaten van hun werk en spreken de overheid
niet aan op de consequenties van haar beleid. De huidige professionals stellen
ouders en kind verantwoordelijk voor de situatie en het mislukken van hun werk.
Vervolgens werken zij mee aan het plaatsen van kinderen bij instellingen en
scholen met een zeer lage sociale status en
waar kinderen geen toekomstperspectieven hebben.
